گرمای سوختن

گرمای سوختن ( به انگلیسی: Heat of combustion ) یا ارزش حرارتی یا ارزش گرمایی یک سوخت، مقدار گرمایی است که از سوختن کامل یک واحد جرم از آن سوخت در دما و فشاری خاص آزاد می گردد و واحد آن واحد انرژی بر واحد جرم می باشد. این واحد در دستگاه بین المللی یکاها ژول بر کیلوگرم یا کالری بر کیلوگرم و در دستگاه یکای انگلیسی بی تی یو بر واحد جرم ( پوند ) است.
به عنوان مثال ارزش حرارتی گاز طبیعی مایع ۴۶٫۱ مگاژول بر کیلوگرم، میعانات گازی حدود ۴/۳۲۷۰۶ بی تی یو بر لیتر، بوتان برابر با ۲۸۵۰۰ کیلو کالری بر مترمکعب، گاز طبیعی فشرده برابر با ۱۱۹۵۴ کیلوکالری بر کیلوگرم و بنزین بین ۱۰۵۰۰ تا ۱۱۲۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم می باشد.
یک سوخت با ارزش انرژی کم، بازده گرمای کم در احتراق دارد بنابراین قدرت کمتری در مقایسه با همان مقدار سوخت با ارزش بالا تولید می نماید. اهمیت این کیفیت وابسته به مقدار هوایی است که سوخت بر اساس وزن یا حجم استفاده می کند.
کمیتی که به عنوان ارزش حرارتی پایین ( به انگلیسی Higher heating value - HHV ) شناخته می شود ( انرژی ناخالص ) ، یعنی گرمای حاصل از احتراق در حالتی که تمام محصولات احتراق را در دمای کمتر از احتراق و بخصوص یخ آب تولید شده را در حالت انجماد شده در نظر می گیرد. این اندازه گیری معمولا از دمای استاندارد 25 - درجه سانتی گراد استفاده می کند.
کمیتی که به عنوان ارزش حرارتی بالا ( به انگلیسی Lower heating value - LHV ) شناخته می شود ( ارزش حرارتی خالص ) ، با زیاد کردن گرمای تبحیر آب از ارزش حرارتی بالا بدست می آید. در این حالت، تمام H را به صورت مایع درنظر می گیرد.