گرم راندن

لغت نامه دهخدا

گرم راندن. [ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) تند راندن. سریع رفتن :
رهی به پیش خود اندرگرفت و گرم براند
به زیر رایت منصور لشکری جرار.
فرخی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) تندرفتن تیز شتافتن : رهی به پیش خود اندر گرفت و گرم براند بزیر رایت منصور لشکری جرار . ( فرخی )

فرهنگ معین

(گَ. دَ ) (مص ل . ) تاختن ، چهارنعل رفتن .

پیشنهاد کاربران

گرم راندن : تند رفتن .
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص314 ) .
گرم راندن ؛ تند راندن. بتندی رفتن. تیز رفتن. بدون درنگ حرکت کردن. بشتاب روانه شدن :
رهی به پیش خوداندرگرفت و گرم براند
بزیر رایت منصور، لشکر جرار.
فرخی.

بپرس