گرفته لب. [ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ل َ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم خاموش باشد. ( برهان ) : دید مرا گرفته لب آتش پارسی ز تب نطق من آب تازیان برده به نکته دری.خاقانی ( دیوان عبدالرسولی ص 429 ).