گرفتن

واقعیت علمی: هیچ شواهد زبان شناسی یا انسان شناسی تأیید نمی کند که زبان ترکی، یا هر زبان معاصر دیگر، زبان �اول بشر� بوده باشد. زبان های تصادفی که امروزه صحبت می شوند هزاران سال پس از شکل گیری زبان انسان تکامل یافته اند.
منابع:
Campbell, L. ( 2013 ) . Historical Linguistics: An Introduction. MIT Press.
Hock, H. H. , & Joseph, B. D. ( 1996 ) . Language History, Language Change, and Language Relationship. Mouton de Gruyter.
- - -
۲. ادعای ریشه یابی �گیر / گیرمک� از ترکی و ادعا درباره �سانسکریت و پهلوی�
فعل فارسی �گرفتن� و ترکی �almak / ısmak� ریشه ی متفاوت دارند.
در سانسکریت، فعل مشابه grabh - به معنای �گرفتن، به دست آوردن� وجود دارد و در فارسی باستان و پهلوی هم شکل های مشابهی دیده می شود ( gəraftan ) . این نشان دهنده اشتراک ریشه هندواروپایی است، نه اینکه فارسی از ترکی گرفته باشد.
تغییر از grabh → gereftan کاملاً با قواعد تحول واجی زبان های هندواروپایی قابل توضیح است و هیچ نیازی به �قالب گیری ترکی� ندارد.
منابع:
Mayrhofer, M. ( 1966 - 1986 ) . Etymologisches W�rterbuch des Altindoarischen.
Windfuhr, G. ( 2009 ) . The Iranian Languages. Routledge.
- - -
۳. ادعای �تمام ساختارهای گرامری ترکی در فارسی هست�
درست است که فارسی و ترکی برخی شباهت های واجی و صرفی دارند، ولی:
فارسی زبان هندواروپایی است و ترکی زبان آلتایی ( ترکی - مغولی ) یا تورکی.
شباهت ها بیشتر تأثیر زبانی و تماس فرهنگی است ( مثلاً پسوندها و برخی ضمایر از زبان ترکی یا عربی وارد فارسی شده اند ) ، نه نشانه یکسانی ریشه ای.
مثال �که، کی، کو� در فارسی با ضمایر ترکی هیچ رابطه ریشه ای ندارد. این یک مغالطهٔ تطبیقی تصادفی است.
منابع:
Comrie, B. ( 1981 ) . The Languages of the Soviet Union. Cambridge University Press.
Johanson, L. ( 1998 ) . The Turkic Languages. Routledge.
- - -
۴. ادعای اشتراک کلمات بین انگلیسی و ترکی
شباهت ظاهری بین کلمات انگلیسی و ترکی ( مثل get و get / g�t�rmek ) همه تصادفی است و هیچ شواهد علمی از رابطه ریشه ای آن ها وجود ندارد.
زبان شناسان به چنین مشابهت های �سطحی� اهمیتی نمی دهند، مگر اینکه تغییرات واجی و تاریخی به روشنی قابل اثبات باشد.
- - -
۵. ادعای �تمام انسان ها از ترکان منشأ گرفته اند�
این ادعا کاملاً غلط و بی پایه علمی است. انسان مدرن ( Homo sapiens ) از آفریقا منشأ گرفته و زبان های امروزی میلیون ها سال پس از مهاجرت های انسان تکامل یافته اند.
منابع:
Stringer, C. ( 2012 ) . The Origin of Our Species. Penguin Books.
Diamond, J. ( 1997 ) . Guns, Germs, and Steel. W. W. Norton & Company.
- - -
جمع بندی
1. زبان ترکی زبان مادر بشر نیست و چنین ادعایی مبتنی بر حدس و مغالطه است.
2. ریشه فعل �گرفتن� در فارسی کاملاً هندواروپایی است، نه ترکی.
3. شباهت های جزئی بین فارسی و ترکی مربوط به تأثیر زبانی و تماس های تاریخی است، نه هم ریشه بودن کامل.
4. شباهت ظاهری کلمات بین زبان ها ( انگلیسی و ترکی ) صرفاً تصادفی است.
5. ادعاهای قوم گرایانه درباره منشأ همه انسان ها از یک قوم خاص، علمی نیست و کاملاً نادرست است.
- - -

و با مشورت با زبانشناسای روسیه که در حوزه تورکولوژی خیلی مهارت داشتند مقامات سیاسی گفتند از اطلاع رسانی این مطلب خودداری کنید چون پیامدهای سیاسی غیر قابل پیش بینی داره. اینکه طرف میگه این کلمه پهلوی هست میگی اقا تمام این کلمات در ترکی هست میگه نه توهم زدی، اقا یکی دوتا کلمه تصادف و توهم هست اینهمه فعل فارسی که ترکی هست، گرامر ترکی فارسی توهمه اخه، ضمایر که بصورت التصاقی از کلمه اوز ترکی ساخته شده چی، ازما شده از ما، ازو شده از او، ازونا شده از اونا، ازینا شده از اینا، حتی ما ابن ارتباطات رو در ترکی و عربی هم میبینیم بصورت کاملا واضح مثل اخو و اقو، اخول و اقول، انت و انده، یا دخل و تاخیلماک ترکی هر دو به یک معنی، یا بردی با فتحه که الان ضمه شده که همون وردی هست و خود ترکا هم هزار سال پیش بردی میگفتند، یا ورینگ و برینگ انگلیسی، اینهمه مطلب و اشتراکات رو کسی نمیتونه بگه تصادف زیرا که در گرامر زبان ترکی هست، حالا هم در خصوص گیریفتن اگه بگیم ترکی هست اشتباه نگفتیم اگه بگیم سانسکریت هست اشتباه نگفتیم و اینجوری نیست که لزوما باید متعلق به یک زبان باشد، تمام اقوام دنیا از شرق پخش شده اند و فرهنگ و نمادها و زبانها اشتراکات بسیار زیادی دارند، حتی تامغاها و نمادها روی لباس یک تورک و افریقایی و سرخ پوست و یا بومی امریکای جنوبی یکی هست یعنی علامت بایداق رو میتونی روی لباس سنتی همه ببینی اینا نمبتونه تصادف باشه مخصوصا که تعداد نمادها کم هست لذا باز یاد کتاب دکتر جین مد لاک میفتم که همه انسانها رو مشتق شده از ترکا میدونه

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹