گِرْشِویچ، ایلیا (۱۹۱۴ـ۲۰۰۱)(Gershewitch, Ilya)
زبان شناس روسی تبار انگلیسی. در دانشگاه های لندن، کیمبریج و رُم تحصیل کرد و در رشتۀ ادبیات دکتری گرفت. با راهنمایی های هنینگ در لهجه های ایرانی تخصص یافت. استاد مطالعات ایرانی در دانشگاه کیمبریج بود (۱۹۴۸ـ۱۹۸۲). پس از بازنشستگی، در بخش عالی مطالعاتی دانشگاه پرینستون امریکا به کار پراخت. چندبار، از جمله یک بار برای مطالعه در گویش بلوچی ساکنان رودبار بشاگرد (بلوچستان)، به ایران سفر کرد. کارهایش در زمینۀ زبان های ایرانی و فرهنگ ایران باستان است و مقالات زیادی دربارۀ زبان های سغدی و آستی دارد. از آثارش: صرف و نحو سغدی مانوی (آکسفورد، ۱۹۵۴)؛ سرود اوستایی برای مهر (کیمبریج، ۱۹۵۹).
زبان شناس روسی تبار انگلیسی. در دانشگاه های لندن، کیمبریج و رُم تحصیل کرد و در رشتۀ ادبیات دکتری گرفت. با راهنمایی های هنینگ در لهجه های ایرانی تخصص یافت. استاد مطالعات ایرانی در دانشگاه کیمبریج بود (۱۹۴۸ـ۱۹۸۲). پس از بازنشستگی، در بخش عالی مطالعاتی دانشگاه پرینستون امریکا به کار پراخت. چندبار، از جمله یک بار برای مطالعه در گویش بلوچی ساکنان رودبار بشاگرد (بلوچستان)، به ایران سفر کرد. کارهایش در زمینۀ زبان های ایرانی و فرهنگ ایران باستان است و مقالات زیادی دربارۀ زبان های سغدی و آستی دارد. از آثارش: صرف و نحو سغدی مانوی (آکسفورد، ۱۹۵۴)؛ سرود اوستایی برای مهر (کیمبریج، ۱۹۵۹).
wikijoo: گرشویچ،_ایلیا_(۱۹۱۴ـ۲۰۰۱)