گرشام شوئلم

وی نویسنده Sefer ha - Zohar ( 'کتاب شکوه' ) ، مهمترین اثر عرفان یهود; برای چندین قرن، نفوذ آن در میان یهودیان با نفوذ عهد عتیق و تلمود، خلاصه خاخام های قانون، افسانه، و تفسیر رقابت می کرد.
گرشُم شوئلم جایزه اسرائیل را در سال ۱۹۵۸ برای خدماتش به «تاریخ یهود» دریافت نمود. وی در سال ۱۹۵۸ به ریاست فرهنگستان علوم اسرائیل انتخاب شد.
شوئلم برای تحقیقات و نطق های گردآوری شده اش تحت نامهای «تمایلات عمده در عرفات کلیمی» ( ۱۹۴۱ ) و «صاباتای زیوی، موعود مرموز» ( ۱۹۷۳ ) به شهرت جهانی رسید. مجموعه گردآوری شده از سخنرانی ها و دست نوشته های وی تحت عنوان «درباره کابالا و نمادهایش» که در سال ( ۱۹۶۵ ) منتشر شد، جانی تازه به مکتب قباله داد. کتاب وی باعث معرفی جهانی و ترویج مکتب قبّاله به غیر یهودیان شد.
گِرشُم شوئلم از دوستان نزدیک والتر بنیامین و لئو اشتراوس بود.
تابلوی فرشته نو، اثر مشهور پُل کِلِه که در مالکیت والتر بنیامین و در امانت تئودور آدورنو بود، پس از پایان جنگ جهانی دوم به گرشام شوئلم رسید. در سال ۱۹۸۷ همسرش، آن را برای همیشه به موزه اسرائیل اهدا کرد.
جزئیات زندگی موسی دو لئون، مانند بسیاری از عرفای یهودی، مبهم است. تا سال 1290 در گوادالاخارا ( مرکز طرفداران اسپانیایی کابالا ) زندگی می کرد. سپس سفرهای زیادی کرد و سرانجام در آویلا ساکن شد. در سفری به وایادولید، با یک کابالیست فلسطینی، اسحاق بن ساموئل از عکا، ملاقات کرد. به او ( همانطور که در دفتر خاطرات اسحاق ثبت شده است ) ، موسی به او اعتماد کرد که نسخه خطی صد ساله و اصلی زوهر را در اختیار دارد، نسخه هایی از آن که او از دهه 1280 در دست انتشار بود. او قول داد آن را به اسحاق در خانه اش در آویلا نشان دهد. از آنجا که تألیف زوهر به معلم خاخام فلسطینی سده دوم سیمئون بن یوحای ( یک معجزه گر مشهور ) نسبت داده می شود، نسخه خطی اصلی از علاقه و ارزش بی نظیری برخوردار بود. متأسفانه موسی قبل از اینکه بتواند به وعده خود عمل کند درگذشت و اسحاق متعاقباً شایعاتی شنید که همسر موسی وجود این نسخه خطی را انکار کرده است و بیشتر ادعا می کند که موسی خود نویسنده زوهر است.