دریغ آن کمربند و آن گردگاه
دریغ آن کئی برز و بالای شاه.
فردوسی.
دلیران به خوردن نهادند سرچو آسوده شد گردگاه از کمر.
فردوسی.
گردگاه
لغت نامه دهخدا
دریغ آن کمربند و آن گردگاه
دریغ آن کئی برز و بالای شاه.
چو آسوده شد گردگاه از کمر.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
گِردْگاه: در بیت زیر به معنی کمر و تهیگاه به کار رفته است.
( ( دریغ آن کمربند و آن گِردْگاه
دریغ آن کَیی بُرزْ و بالای ِشاه ! ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 221. )
( ( دریغ آن کمربند و آن گِردْگاه
دریغ آن کَیی بُرزْ و بالای ِشاه ! ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 221. )