گردون پیما ی

لغت نامه دهخدا

گردون پیمای. [ گ َ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) آسمان پیماینده : و خورشید عالم آرای گردون پیمای که شاه ستارگان و خسرو سیارگان است. ( سندبادنامه ص 184 ).

فرهنگ فارسی

( گردون پیما ی ) ( صفت ) آنکه آسمان را طی کند : و خورشید عالم آرای گردون پیمایی که شاه ستارگان و خسرو سیارگان است ...

پیشنهاد کاربران

بپرس