گردون شکوه

لغت نامه دهخدا

گردون شکوه. [ گ َ ش ُ ] ( ص مرکب ) کنایه از بلند و رفیع :
شنیدم که بود اندر آن خاره کوه
مقرنس یکی طاق گردون شکوه.

نظامی.

بسیار بلند بسیار مرتفع : شنیدم که بود اندر آن خاره کوه مقرنس یکی طاق گردون شکوه . ( نظامی )

بسیار بلند و مرتفع و پرشکوه.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید