گردون سای. [ گ َ ] ( نف مرکب ) ساینده بر فلک. ( ناظم الاطباء ) : جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجاسایه اندازد همای چتر گردون سای تو.حافظ.
( گردون سا ی ) ( صفت ) آنکه سر بر فلک ساید : جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا سایه انداز همای چتر گردون سای تو . ( حافظ )
