گردنگل

لغت نامه دهخدا

گردنگل. [ گ َ دَ گ َ ] ( ص ) گردنگ که ابله و احمق باشد. || دیوث. ( برهان ) ( آنندراج ). به کاف تازی هم آمده است. ( فرهنگ رشیدی ). و رجوع به گردنگ شود.

فرهنگ عمید

= کردنگ

پیشنهاد کاربران

بپرس