گردن پیچیدن

لغت نامه دهخدا

گردن پیچیدن. [ گ َ دَ دَ ] ( مص مرکب ) اطاعت نکردن. اعراض کردن. سر باززدن :
نژادی از این نامورتر کراست
خردمند گردن نپیچد ز راست.
فردوسی.
بکردار شیر است آهنگ اوی
نپیچد کسی گردن ازچنگ اوی.
فردوسی.
چو گردن بپیچی ز فرمان شاه
مرا تابش روز گردد تباه.
فردوسی.
نپیچد کسی گردن از رای تو
سر ما و پائینگه پای تو.
نظامی.
مپیچ ای پسر گردن از عدل و رای
که مردم ز دستت نپیچند پای.
سعدی ( بوستان ).
تو هم گردن از حکم داور مپیچ
که گردن نپیچد زحکم تو هیچ.
سعدی ( بوستان ).
مکن گردن از شکر یزدان مپیچ
که روز پسین سر برآری به هیچ.
سعدی.
اگر هوشمندی ره حق بسیچ
ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ.
نزاری قهستانی ( دستورنامه چ روسیه ص 73 ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - اعراض کردن سرباز زدن سرپیچی کردن : چو گردن بپیچی زفرمان شاه مرا تابش روز گردد تباه . ۲ - منحرف شدن : نژادی ازین نامورتر کراست ? خردمند گردن نپیچد زراست .

فرهنگ معین

( ~ . دَ ) (مص ل . ) سر باز زدن ، نا فرمانی کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس