گردن افکندن. [ گ َدَ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) گردن زدن. || مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افکنده ایم.
فردوسی.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) گردن زدن . ۲ - ( مصدر ) مطیع بودن فرمانبردار بودن : که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افکنده ایم .
