گردشگری پایدار

گردشگری پایدار ( به انگلیسی: Sustainable tourism ) ، مفهومی است که تجربه کامل گردشگری از جمله توجه به مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و همچنین توجه به بهبود تجربه گردشگران و رفع نیازهای جوامع میزبان را دربر می گیرد. [ ۱] گردشگری پایدار باید دغدغه های حفاظت از محیط زیست، برابری اجتماعی، و کیفیت زندگی، تنوع فرهنگی، و اقتصاد پویا و قابل دوام را دربر گیرد که شغل و رفاه را برای همه فراهم می کند. [ ۲] این امر ریشه در توسعه پایدار دارد و ممکن است در مورد معنای «گردشگری پایدار»، سردرگمی وجود داشته باشد. [ ۳] :   23  در حال حاضر اجماع گسترده ای وجود دارد که گردشگری باید پایدار باشد. [ ۴] [ ۵] در واقع، همه شکل های گردشگری در صورت برنامه ریزی، توسعه و مدیریت درست، توانایی پایداری را دارند. سازمان های توسعهٔ گردشگری، شیوه های گردشگری پایدار را به منظور کاهش اثر منفی ناشی از تأثیر روبه فزونی گردشگری، برای مثال تأثیر زیست محیطی آن، ترویج می کنند.
توریسم سبز یا گردشگری پایدار، یک رویکرد به توریسم است که تلاش می کند تا تأثیرات منفی بر محیط زیست، فرهنگ ها و جوامع محلی را کاهش دهد و در عین حال به توسعه اقتصادی و اجتماعی کمک کند. هدف اصلی توریسم سبز، حفظ منابع طبیعی، حفاظت از محیط زیست، حفظ تنوع فرهنگی و ارتقای رفاه اجتماعی است. چالش های ناشی از رشد قابل ملاحظه صنعت گردشگری از جمله افزایش استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر، افزایش مصرف آب در مقایسه با مصرف ساکنان، تولید زباله بیشتر و تخریب تنوع زیستی دریایی و زمینی، موجب شده گردشگری سبز با شاخص های مشخصی در سطح دنیا مطرح شود. [ ۶]
گردشگری سبز اخلاق محور است و گردشگران مسئول تلاش می کنند تا آرامش و زندگی مردم بومی را مختل نکنند، محیط زیست را آلوده نکرده و با کاهش هزینه های انرژی، آب و زباله، ارزش تنوع زیستی و اکوسیستم را بالا ببرند. توریسم سبز با توجه به مسئولیت های اجتماعی و محیطی، سعی می کند به توسعه پایدار و متعادل بین اقتصاد، محیط زیست و فرهنگ های محلی بپردازد. [ ۷] با توجه به تغییرات آگاهی مردم درباره محیط زیست و توسعه پایدار، توریسم سبز به عنوان یک روند رو به رشد در صنعت گردشگری شناخته می شود و به عنوان یک فرصت برای توسعه پایدار و رشد اقتصادی مسئولانه به رغم محدودیت های محیطی در نظر گرفته می شود. [ ۸]