گرد کافور

لغت نامه دهخدا

گرد کافور. [ گ َ دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از موی سفید است :
اندوده رخش زمان بزرآب
آلوده سرش به گرد کافور.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس