گرانش کوانتومی حلقه ای ( loop quantum gravity ) ( مخفف: LQG ) ، یک نظریه گرانش کوانتومی است که هدف آن ادغام مکانیک کوانتومی و نسبیت عام است تا بدین طریق مواد سازنده مدل استاندارد را در چارچوبی جهت ایجاد حالت خالصی از گرانش کوانتومی متحد سازد. این شاخه در تلاش است تا نظریه کوانتومی از گرانش را توسعه دهد که به طور مستقیم بر روی فرمولاسیون هندسی انشتین بنا نهاده شده و گرانش را به عنوان یک نیرو نگاه نمی کند. LQG به عنوان یک نظریه، ساختار فضا - زمان را به گونه ای فرضیه سازی می کند که گویی از حلقه های متناهی تشکیل شده که در بافت یا شبکهٔ فوق العاده ظریفی در هم تنیده شده اند. این شبکهٔ حلقه ای را شبکه اسپین می نامند. تکامل شبکه های اسپینی یا کف اسپینی دارای مقیاسی از مرتبهٔ بیش از طول پلانک، حدوداً 10 − 35 متر است و مقیاس های کوچکتر از این حد بی معناست. نتیجتاً نه تنها ماده بلکه خود فضا نیز ساختار اتمی را ترجیح می دهد.
این حوزه های تحقیقاتی که در برگیرندهٔ ۳۰ گروه تحقیقاتی در سطح جهان است، [ ۱] دارای فرضیات پایه ای فیزیکی و توصیفات ریاضیاتی مشترکی از فضای کوانتومی هستند. تحقیقات حول دو جهت تکامل یافته اند: گرانش کوانتومی حلقه ای کانونی سنتی تر و گرانش کوانتومی حلقه ای کواریانت جدیدتر که به آن نظریه کف اسپینی می گویند. تکامل یافته ترین نظریه ای که به عنوان نتیجهٔ مستقیمی از گرانش کوانتومی حلقه ای ترقی یافته را «کیهانشناسی کوانتومی حلقه ای» ( LQC ) می نامند. LQC مطالعه جهان اولیه را به پیش می برد که مفهوم مه بانگ را در نظریه وسیع تر جهش بزرگ متحد ساخته و مه بانگ را به عنوان آغاز دوره انبساط می بیند که پس از آن دوره انقباض می آید، در این مرحله می توان از رمبش عظیم صحبت کرد.
ابهی اشتکار در ۱۹۸۶ میلادی نسبیت عام انشتین را به زبانی فرموله سازی مجدد کرد که با بقیه فیزیک بنیادی نزدیکتر است، بخصوص نظریه یانگ - میلز. [ ۲] مدت کوتاهی پس از آن تد جیکوبسن و لی اسمولین متوجه شدند که معادله صوری نسبیت عام که به آن معادله ویلر - دویت گفته می شود، جواب هایی را می پذیرد که هنگام بازنویسی شدن برحسب متغیرهای اشتکار جدید توسط حلقه ها برچسب گذاری می شوند. کارلو روولی و اسمولین یک نظریه کوانتومی غیر - اختلالی و مستقل از پس زمینه ای از گرانش را برحسب این جواب های حلقه ای تعریف نمودند. خورخه پولین و جرزی لواندووسکی فهمیدند که تقاطع حلقه ها برای سازگاری این نظریه حیاتی بوده و این نظریه باید برحسب تقاطع حلقه ها یا گراف ها فرموله شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین حوزه های تحقیقاتی که در برگیرندهٔ ۳۰ گروه تحقیقاتی در سطح جهان است، [ ۱] دارای فرضیات پایه ای فیزیکی و توصیفات ریاضیاتی مشترکی از فضای کوانتومی هستند. تحقیقات حول دو جهت تکامل یافته اند: گرانش کوانتومی حلقه ای کانونی سنتی تر و گرانش کوانتومی حلقه ای کواریانت جدیدتر که به آن نظریه کف اسپینی می گویند. تکامل یافته ترین نظریه ای که به عنوان نتیجهٔ مستقیمی از گرانش کوانتومی حلقه ای ترقی یافته را «کیهانشناسی کوانتومی حلقه ای» ( LQC ) می نامند. LQC مطالعه جهان اولیه را به پیش می برد که مفهوم مه بانگ را در نظریه وسیع تر جهش بزرگ متحد ساخته و مه بانگ را به عنوان آغاز دوره انبساط می بیند که پس از آن دوره انقباض می آید، در این مرحله می توان از رمبش عظیم صحبت کرد.
ابهی اشتکار در ۱۹۸۶ میلادی نسبیت عام انشتین را به زبانی فرموله سازی مجدد کرد که با بقیه فیزیک بنیادی نزدیکتر است، بخصوص نظریه یانگ - میلز. [ ۲] مدت کوتاهی پس از آن تد جیکوبسن و لی اسمولین متوجه شدند که معادله صوری نسبیت عام که به آن معادله ویلر - دویت گفته می شود، جواب هایی را می پذیرد که هنگام بازنویسی شدن برحسب متغیرهای اشتکار جدید توسط حلقه ها برچسب گذاری می شوند. کارلو روولی و اسمولین یک نظریه کوانتومی غیر - اختلالی و مستقل از پس زمینه ای از گرانش را برحسب این جواب های حلقه ای تعریف نمودند. خورخه پولین و جرزی لواندووسکی فهمیدند که تقاطع حلقه ها برای سازگاری این نظریه حیاتی بوده و این نظریه باید برحسب تقاطع حلقه ها یا گراف ها فرموله شود.
wiki: گرانش کوانتومی حلقه ای