گران کابین. [ گ ِ] ( ص مرکب ) زنی که مهر او بسیار باشد. زنی که با مهر افزون به شوی رود. گران مهر. سنگین مهر : غریب باشد هم زشت و هم گران کابین.رضی الدین نیشابوری.
زنی که با مهر بسیار بشوی رود سنگین مهر : بچه ماند ? بعروسی عالم که سبک روح و گران کابین است . ( ابوالفرج رونی )
