گران پشت

لغت نامه دهخدا

گران پشت. [ گ ِ پ ُ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم قوی پشت و بارکش و حمال. ( برهان ) ( آنندراج ). کنایه از بارکش قوی پشت است. ( انجمن آرا ). || متکبر و خودبین و کاهل :
نیاید آدمی از هر گران پشت
نباشد اسب پالانی هنرور.
؟ ( از شعوری ج 2 ص 308 ).

فرهنگ فارسی

۱ - بارکش قوی پشت . ۲ - متکبر خودبین

پیشنهاد کاربران

بپرس