گران رکاب

لغت نامه دهخدا

گران رکاب. [ گ ِ رِ ] ( ص مرکب ) کسی را گویند که در روز جنگ به حمله خصم از جا نرود و ثابت قدم باشد و جای خود را نگاه دارد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( غیاث ). || کنایه از مردم آرمیده و باتمکین. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

۱ - آنکه در روز جنگ بحمل. دشمن از جای نرود و ثابت قدم باشد . ۲ - آرمیده باوقار باتمکین مقابل سبک عنان .

فرهنگ معین

(گِ. رِ ) [ فا - ع . ] (ص مر. ) ۱ - آن که در روز جنگ به حملة دشمن از جای نرود و ثابت قدم باشد. ۲ - آرمیده ، باوقار.

فرهنگ عمید

سواری که در میدان جنگ پایداری و در برابر دشمن ایستادگی کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس