نگاشتار شطرنجی یا گرافیک شطرنجی ( به انگلیسی: Raster Graphics ) روشی از گرافیک است که به وسیله تقسیم کردن تصویر به چهارخانه های کوچک یا عناصر کوچک تصویر که پیکسل نام دارند ساخته می شود. پیکسل ها، محتوای اطلاعاتی مثل حافظ، کنترل شفافیت و رنگ می باشند. این اطلاعات می توانند در هر یک از پیکسل ها برای هر جزء برنامه نگهداری شوند. هر جزء تصویر، یا شبکه، [ ۱] می تواند شامل هزاران پیکسل باشد که هر کدام دارای ارزش شماره ای مخصوص به خود است. بنابراین در این روش ( گرافیک شطرنجی رقمی ) هر پیکسل مربوط به یک ارزش محاسبه شده و از پیش تعیین شده است، که می تواند با دقت زیاد مشخص شود.
گرافیک شطرنجی به وضوح تصویر وابستگی دارد، به این معنی که آن ها نمیتوانند بدون از دست دادن کیفیت ظاهری به وضوح دلخواه خود دست یابند و افزایش مقیاس دهند. این ویژگی با قابلیت های گرافیک برداری در تضاد است، زیرا گرافیک برداری می تواند به راحتی و بدون افت کیفیت به اندازه توانایی دستگاهی که آن ها را رندر می کند، افزایش اندازه داشته باشند. گرافیک شطرنجی بیشتر با عکس ها و تصاویر واقعی سر و کار دارد، در حال که گرافیک برداری بیشتر برای حروف چینی یا طراحی های گرافیکی به کار می رود. نمایشگرهای کامپیوتری امروزی معمولاً 72 تا 130 پیکسل بر اینچ ( PPI ) و برخی از پرینترهای امروزی می توانند 2400 نقطه در اینچ ( DPI ) چاپ کنند، و این تضاد در تعداد پیکسل ها می تواند تعیین وضوح تصویر مناسب برای تصویری که قرار است چاپ شود را با مشکل روبرو سازد. زیرا ممکن است تصویر چاپ شده از جزئیات بیشتری نسبت به تصویر به نمایش در آمده در نمایشگر برخوردار باشد. معمولا وضوح تصویر 150 تا 300 پیکسل بر اینچ برای روند چاپ 4 رنگی ( CMYK ) به خوبی کار می کند.
برای فناوری های چاپی که عمل مخلوط کردن رنگ را به جای روش چاپ رو هم، از روش لرزشی ( ترام ) انجام می دهند ( تقریبا تمام پرینترهای خانگی و اداری جوهرافشان و لیزری از روش چاپ رو هم استفاده می کنند ) ، نقطه بر اینچ چاپگر و پیکسل بر اینچ تصویر معنی بسیار متفاوتی دارد، واین می تواند گمراه کننده باشد. از آنجایی که در فرایند لرزشی، چاپگر برای افزایش عمق رنگ یک پیکسل تصویر را از چند نقطه می سازد، نقطه بر اینچ چاپگر باید به مراتب بالاتر از پیکسل بر اینچ مورد نظر تنظیم شود تا ازعمق رنگ کافی بدون به خطرانداختن وضوح تصویر اطمینان حاصل شود. بنابراین به عنوان مثال، برای چاپی که تصویر با وضوح 250 پیکسل بر اینچ ممکن است نیاز باشد که چاپگر روی 1200 نقطه بر اینچ تنظیم شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگرافیک شطرنجی به وضوح تصویر وابستگی دارد، به این معنی که آن ها نمیتوانند بدون از دست دادن کیفیت ظاهری به وضوح دلخواه خود دست یابند و افزایش مقیاس دهند. این ویژگی با قابلیت های گرافیک برداری در تضاد است، زیرا گرافیک برداری می تواند به راحتی و بدون افت کیفیت به اندازه توانایی دستگاهی که آن ها را رندر می کند، افزایش اندازه داشته باشند. گرافیک شطرنجی بیشتر با عکس ها و تصاویر واقعی سر و کار دارد، در حال که گرافیک برداری بیشتر برای حروف چینی یا طراحی های گرافیکی به کار می رود. نمایشگرهای کامپیوتری امروزی معمولاً 72 تا 130 پیکسل بر اینچ ( PPI ) و برخی از پرینترهای امروزی می توانند 2400 نقطه در اینچ ( DPI ) چاپ کنند، و این تضاد در تعداد پیکسل ها می تواند تعیین وضوح تصویر مناسب برای تصویری که قرار است چاپ شود را با مشکل روبرو سازد. زیرا ممکن است تصویر چاپ شده از جزئیات بیشتری نسبت به تصویر به نمایش در آمده در نمایشگر برخوردار باشد. معمولا وضوح تصویر 150 تا 300 پیکسل بر اینچ برای روند چاپ 4 رنگی ( CMYK ) به خوبی کار می کند.
برای فناوری های چاپی که عمل مخلوط کردن رنگ را به جای روش چاپ رو هم، از روش لرزشی ( ترام ) انجام می دهند ( تقریبا تمام پرینترهای خانگی و اداری جوهرافشان و لیزری از روش چاپ رو هم استفاده می کنند ) ، نقطه بر اینچ چاپگر و پیکسل بر اینچ تصویر معنی بسیار متفاوتی دارد، واین می تواند گمراه کننده باشد. از آنجایی که در فرایند لرزشی، چاپگر برای افزایش عمق رنگ یک پیکسل تصویر را از چند نقطه می سازد، نقطه بر اینچ چاپگر باید به مراتب بالاتر از پیکسل بر اینچ مورد نظر تنظیم شود تا ازعمق رنگ کافی بدون به خطرانداختن وضوح تصویر اطمینان حاصل شود. بنابراین به عنوان مثال، برای چاپی که تصویر با وضوح 250 پیکسل بر اینچ ممکن است نیاز باشد که چاپگر روی 1200 نقطه بر اینچ تنظیم شود.
wiki: گرافیک شطرنجی