گراردو نیولی ( به ایتالیایی: Gherardo Gnoli ) ( متولد ۶ دسامبر ۱۹۳۷، رم، درگذشت ۷ مارس ۲۰۱۲ ) خاورشناس و تاریخ ادیان شناس ایتالیایی بود. ( accessed on 16 November 2015 ) .
گراردو نیولی در رم در خانواده ای تحصیل کرده به دنیا آمد. او پسر دوم آلدو نیولی و ماریا لنزی بود. در خانواده اش دمنیکو نیولی شاعر و تاریخ دان ( 1838 م تا 1915 م ) و دومنیکو نیولی نقاش ( 1933 م تا 1970 م ) بودند. او با ارمینیا میچلینا توچی ازدواج کرد که از او صاحب 2 پسر به نام های توماسو و آندره آس شد. ( accessed on 16 November 2015 ) .
... [مشاهده متن کامل]
او از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۳ استاد کرسی ایران شناسی دانشگاه شرق شناسی ناپل و سپس ریاست آن را به عهده داشت. او سپس به دانشگاه لا ساپینتزای رم منتقل و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸ استاد کرسی «تاریخ دین در ایران و آسیای مرکزی» شد. نیولی همچنین در سال ۱۹۷۹ به ریاست مؤسسه ایتالیایی مطالعات خاورمیانه و خاور دور منصوب گردید. او ریاست انجمن ایتالیایی تاریخ ادیان از سال ۲۰۰۵ تا زمان فوت خویش به عهده داشت.
حوزه پژوهش های وی ادیان و زبان های باستانی ایران بود. وی در تأسیس انجمن ایرانشناسی اروپا نقش مهمی داشته است. از نیولی هشت کتاب و بیش از دویست مقاله منتشر شده است. وی در سال ۲۰۱۲ میلادی در سن هفتاد و پنج سالکی در گذشت. از مهمترین آثار وی زمان و زادگاه زردشت است که در سال ۱۹۸۰ منتشر و توسط سید سجادی به فارسی ترجمه شد. کتاب دیگر نویسنده به زبان انگلیسی تحت عنوان آرمان ایران نیز توسط سید سجادی ترجمه شده است. همچنین دو کتاب دیگر نیولی زردشت در تاریخ و از زردشت تا مانی نیز به فارسی ترجمه شده اند.
نیولی در دهه ۹۰ میلادی ناپل را رها کرد و به دانشگاه رم آمد و در آنجا کرسی استادی در رشته تاریخ ادیان ایرانی و آسیای میانه را بر عهده گرفت. مطالعات نیولی به طور عمده بر ایران و تاریخ ادیان مختلف در پیش از اسلام متمرکز بود.
یکی از کارهای کلیدی و مهم نیولی مطالعه در خصوص مفهوم یا ایده ایران بود. کتاب مشهورش به نام «The Idea of Iran. An essay on its origin» به تفصیل به این موضوع می پردازد که نام و مفهوم ایران از چه زمان و چگونه شکل گرفت و وارد تاریخ شد. این کتاب با نام «آرمان ایران: جستاری در خاستگاه نام ایران» توسط سید منصور سیدسجادی به فارسی ترجمه شده است.
گراردو نیولی در رم در خانواده ای تحصیل کرده به دنیا آمد. او پسر دوم آلدو نیولی و ماریا لنزی بود. در خانواده اش دمنیکو نیولی شاعر و تاریخ دان ( 1838 م تا 1915 م ) و دومنیکو نیولی نقاش ( 1933 م تا 1970 م ) بودند. او با ارمینیا میچلینا توچی ازدواج کرد که از او صاحب 2 پسر به نام های توماسو و آندره آس شد. ( accessed on 16 November 2015 ) .
... [مشاهده متن کامل]
او از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۳ استاد کرسی ایران شناسی دانشگاه شرق شناسی ناپل و سپس ریاست آن را به عهده داشت. او سپس به دانشگاه لا ساپینتزای رم منتقل و از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸ استاد کرسی «تاریخ دین در ایران و آسیای مرکزی» شد. نیولی همچنین در سال ۱۹۷۹ به ریاست مؤسسه ایتالیایی مطالعات خاورمیانه و خاور دور منصوب گردید. او ریاست انجمن ایتالیایی تاریخ ادیان از سال ۲۰۰۵ تا زمان فوت خویش به عهده داشت.
حوزه پژوهش های وی ادیان و زبان های باستانی ایران بود. وی در تأسیس انجمن ایرانشناسی اروپا نقش مهمی داشته است. از نیولی هشت کتاب و بیش از دویست مقاله منتشر شده است. وی در سال ۲۰۱۲ میلادی در سن هفتاد و پنج سالکی در گذشت. از مهمترین آثار وی زمان و زادگاه زردشت است که در سال ۱۹۸۰ منتشر و توسط سید سجادی به فارسی ترجمه شد. کتاب دیگر نویسنده به زبان انگلیسی تحت عنوان آرمان ایران نیز توسط سید سجادی ترجمه شده است. همچنین دو کتاب دیگر نیولی زردشت در تاریخ و از زردشت تا مانی نیز به فارسی ترجمه شده اند.
نیولی در دهه ۹۰ میلادی ناپل را رها کرد و به دانشگاه رم آمد و در آنجا کرسی استادی در رشته تاریخ ادیان ایرانی و آسیای میانه را بر عهده گرفت. مطالعات نیولی به طور عمده بر ایران و تاریخ ادیان مختلف در پیش از اسلام متمرکز بود.
یکی از کارهای کلیدی و مهم نیولی مطالعه در خصوص مفهوم یا ایده ایران بود. کتاب مشهورش به نام «The Idea of Iran. An essay on its origin» به تفصیل به این موضوع می پردازد که نام و مفهوم ایران از چه زمان و چگونه شکل گرفت و وارد تاریخ شد. این کتاب با نام «آرمان ایران: جستاری در خاستگاه نام ایران» توسط سید منصور سیدسجادی به فارسی ترجمه شده است.
