گرائی

لغت نامه دهخدا

گرائی. [ گ َرْ را ] ( اِخ ) تیره ای از ایل طیبی از شعبه لیروای از ایلات کوه گیلویه فارس. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 89 ).

گرائی. [ گ َرْ را ] ( اِخ ) تیره ای از طایفه بکش ممسنی فارس است. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 90 ).

تیره ای از طایفه بکش ممسنی فارس .

طایفه گرائی*کاروائی* ایل چهارلنگ لربختیاری
ساکن در مسجدسلیمان. باغملک. رامهرمز
. فریدونشهر. اصفهان. دزفول