گذرگاه عابران پیاده

گذرگاه عابران پیاده یا خط کشی عابران یک محل تعیین شده برای عبور افراد پیاده از یک خیابان یا جاده یا هر نوع راه دیگر است. گذرگاه پیاده طوری طراحی می شود که عابران به صورت گروهی از آن محل از عرض یک خیابان عبور کنند و به راحتی توسط رانندگان دیده شوند. در واقع گذرگاه عابران پیاده محل تلاقی ترافیک عابران پیاده و وسایل نقلیه موتوری در یک معبر است.
گذرگاه های عابران پیاده معمولان در تقاطع ها دیده می شوند مانند چهارراه ها ومیدانها. اما در میانه راه های شلوغ هم ساخت و مشخص کردن گذرگاه عابرین پیاده کاری رایج است.
گذرگاه های پیاده ممکن است با علائم راهنمایی و چراغ راهنمایی همراه باشند و اولویت یا نوبت عبور عابران پیاده و خودروها در آن ها مشخص باشد. در سایر موارد معمولاً اولویت عبور از خیابان با عابران پیاده است و خودروها موظف به توقف و رعایت حق تقدم عابر پیاده هستند.
گذرگاه عابر پیاده در مناطق تاریخی منانند خرابه های شهر پمپی دیده شده است.
انواع مختلفی از گذرگاه های عابران پیاده در معابر وجود دارند
• گذرگاه های ساده و بدون خط کشی
• خط کشی عابر پیاده
• گذرگاه های غیر هم سطح مثل زیرگذر یاپل عابر پیاده
در برخی شهرها مانند نیویورک، در بعضی معابر برای عابران پیاده دکمه های اعلام عبور از عرض خیابان عبیه شده است. عابرین موظف به فشردن دکمه و تقاضای توقف خودروها هستند.
برخی چراغهای راهنمایی عابران دارای شمارنده معکوس هستند که زمان باقی مانده برای عبور از عرض خیابان را نشان می دهند.
• ممکن است در محل عبور عابران پیاده از عرض خیابان از سطوح برجسته قابل استفاده برای نابینایان تعبیه شود یا از علائم شنیداری مانند آلارم هم استفاده شود.
تحقیقات نشان می دهد که خط کشی محل عبور عابرین تا ۲۸ درصد به ایمنی عبور آن ها از خیابان کمک می کند. وجود علائم کمکی مانند محدودیت سرعت، این سطح ایمنی را تا ۸۰ درصد افزایش می دهد. [ ۱]
• عابر پیاده
• پیاده راه
• چراغ راهنمایی
• خط کشی عابر پیاده