گذرنامه داخلی

در آفریقای جنوبی، قوانین عبوری ( pass laws ) نوعی سیستم گذرنامه داخلی بود که برای جداسازی نژادی مردم، مدیریت شهرنشینی و تخصیص نیروی کار مهاجر طراحی شده بود. قوانینی که به عنوان قانون بومیان ( natives' law ) نیز شناخته می شد، pass laws نه تنها رفت و آمد سیاه پوستان بلکه رفت و آمد سایر افراد را نیز به شدت محدود می کرد. قبل از دهه ۱۹۵۰، این قانون عمدتاً در مورد مردان آفریقایی اعمال می شد و تلاش برای اعمال آن در مورد زنان در دهه های ۱۹۱۰ و ۱۹۵۰ با اعتراضات قابل توجهی روبرو شد. pass laws یکی از ویژگی های غالب سیستم آپارتاید آفریقای جنوبی بود تا اینکه در سال ۱۹۸۶ عملاً به پایان رسید.
اولین پاسپورت های داخلی در آفریقای جنوبی در ۲۷ ژوئن ۱۷۹۷ توسط ارل مکارتنی در تلاش برای جلوگیری از ورود آفریقایی ها به مستعمره کیپ معرفی شد. مستعمره کیپ با دو جمهوری آفریقای جنوبی در آفریقای جنوبی ادغام شد تا اتحادیه آفریقای جنوبی را در سال ۱۹۱۰ تشکیل دهد. در این زمان، نسخه هایی از pass laws در جاهای دیگر وجود داشت. یک عامل تأثیر گذار برای استفاده از این نوع قوانین، ظهور بخش معدن از دهه ۱۸۸۰ بود، pass laws ابزار مناسبی برای کنترل تحرک کارگران و اجرای دقیق تر قراردادها را فراهم کرد.
در سال ۱۸۹۶ جمهوری آفریقای جنوبی دو قانون تصویب کرد که آفریقایی ها را ملزم به حمل نشان فلزی می کرد. فقط کسانی که توسط یک استادکار استخدام شده بودند، مجاز به ماندن در منطقه بودند. کسانی که وارد یک «منطقه کارگری» می شدند، به یک گذرنامه مخصوص نیاز داشتند که به آنها اجازه می داد سه روز در آنجا بمانند.