گذر سزار از روبیکن در ژانویه ۴۹ پیش از میلاد منجر به آغاز جنگ داخلی روم شد و در نهایت به انتصاب سزار به منصب دیکتاتور و سپس ظهور امپراتوری روم به جای جمهوری روم پس از قتل وی انجامید. سزار در سال ۵۸ ق. م به منصب پروکنسولی یا فرمانداری ایالات رومی گالیا کیسالپینا، گل ناربونی و ایلیریکوم برگزیده شده بود، با پایان یافتن دوره پروکنسولی اش در انتهای سال ۵۰ ق. م سنای روم به سزار فرمان داد ارتش های خود را معاف کرده و به روم بازگردد. به وی صریحاً دستور داده شده بود که ارتش خود را از روبیکن ـ که مرز شمالی ایتالیای روم بود ـ گذر ندهد. در ژانویه ۴۹ ق. م سزار لژیون سیزدهم خود را از رود مزبور عبور داد، اقدامی که حکومت روم آن را نوعی قیام، خیانت، و اعلان جنگ به سنای روم تلقی کرد. بر طبق آنچه نویسندگان نگاشته اند، وی جمله «تاس انداخته شده است»[ یادداشت ۱] را هنگام گذر ارتشش از این رود کم عمق بر زبان راند.
امروزه جمله «گذر از روبیکن» کنایه ای است که اشاره به گذشتن از یک نقطهٔ بی بازگشت دارد.
در طول اواخر دوران جمهوری روم، رود روبیکن مرز میان استان رومیِ گالیا کیسالپینا با شمال شرق ایتالیا را مشخص می کرد، و رود آرنو که پهن تر و مهم تر بود نیز مرز شمال غربی ایتالیا را.
آن دسته از فرماندارانِ استان های رومی که به یک منصب کلانتر بدیل ( مانند پروکنسول و پروپرایتور ) منصوب می شدند دارای ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) در آن استان می شدند. سپس این فرمانداران ( پروکنسول ها ) به عنوان ژنرال ارتش روم در قلمرو استان مزبور به خدمت مشغول می شدند. حقوق روم می گفت که تنها کلانترها ( کنسول ها و پرایتورها ) می توانستند در داخل ایتالیا از ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) برخوردار شوند، امّا کلانتر بدیلها که در استان های خارج از روم خدمت می کردند، تنها در استان های خود ( و نه ایتالیا ) از اقتدار عالیه برخوردار بودند، در نتیجه هر کلانتر بدیلی که در رأس نیروهایش وارد ایتالیا می شد ایمپریومِ خود را واگذار می کرد و دیگر قانوناً نمی توانست فرمانده نیروهایش باشد.
زمانی که قانونْ بهره گیری از ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) را منع کرده، به کار بردن آن مجازات اعدام را در پی داشت و نیز اطاعت از فرامین ژنرالی که قانوناً از ایمپریوم برخوردار نیست دارای مجازات اعدام بود. اگر یک ژنرال رومی در رأس ارتشی وارد ایتالیا می شد، هم ژنرال و هم سربازانش خاطی محسوب شده و به طور خودکار به مرگ محکوم می شدند. بدین ترتیب ژنرال ها ناچار بودند پیش از ورود به ایتالیا ارتش خود را معاف کنند. با این اوصاف طبیعی بود که سزار با گذر کردنِ مسلحانه از رودی که مرز شمالی ایتالیا را تعیین می کرد، به عنوان «دشمن جمهوری» شناخته شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامروزه جمله «گذر از روبیکن» کنایه ای است که اشاره به گذشتن از یک نقطهٔ بی بازگشت دارد.
در طول اواخر دوران جمهوری روم، رود روبیکن مرز میان استان رومیِ گالیا کیسالپینا با شمال شرق ایتالیا را مشخص می کرد، و رود آرنو که پهن تر و مهم تر بود نیز مرز شمال غربی ایتالیا را.
آن دسته از فرماندارانِ استان های رومی که به یک منصب کلانتر بدیل ( مانند پروکنسول و پروپرایتور ) منصوب می شدند دارای ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) در آن استان می شدند. سپس این فرمانداران ( پروکنسول ها ) به عنوان ژنرال ارتش روم در قلمرو استان مزبور به خدمت مشغول می شدند. حقوق روم می گفت که تنها کلانترها ( کنسول ها و پرایتورها ) می توانستند در داخل ایتالیا از ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) برخوردار شوند، امّا کلانتر بدیلها که در استان های خارج از روم خدمت می کردند، تنها در استان های خود ( و نه ایتالیا ) از اقتدار عالیه برخوردار بودند، در نتیجه هر کلانتر بدیلی که در رأس نیروهایش وارد ایتالیا می شد ایمپریومِ خود را واگذار می کرد و دیگر قانوناً نمی توانست فرمانده نیروهایش باشد.
زمانی که قانونْ بهره گیری از ایمپریوم ( اقتدار عالیه ) را منع کرده، به کار بردن آن مجازات اعدام را در پی داشت و نیز اطاعت از فرامین ژنرالی که قانوناً از ایمپریوم برخوردار نیست دارای مجازات اعدام بود. اگر یک ژنرال رومی در رأس ارتشی وارد ایتالیا می شد، هم ژنرال و هم سربازانش خاطی محسوب شده و به طور خودکار به مرگ محکوم می شدند. بدین ترتیب ژنرال ها ناچار بودند پیش از ورود به ایتالیا ارتش خود را معاف کنند. با این اوصاف طبیعی بود که سزار با گذر کردنِ مسلحانه از رودی که مرز شمالی ایتالیا را تعیین می کرد، به عنوان «دشمن جمهوری» شناخته شود.
wiki: گذر از روبیکن