گداخت هسته راکتور

دانشنامه آزاد فارسی

گداخت هسته رآکتور. گُداخت هستۀ رِآکتور (meltdown)
ذوب شدن هستۀ مرکزی رآکتور، براثر گرم شدن بیش از حد. همۀ رآکتورها برای جلوگیری از بروز این حادثه تجهیزاتی دارند که در مواقع اضطراری هستۀ رآکتور را در آب غرق می کنند. رآکتور هسته ای در محفظه ای بسیار محکم قرار دارد که برای جلوگیری از خروج تابش و ورود آن به جو طراحی شده است. نتیجۀ ذوب هستۀ مرکزی رآکتور آلوده شدن ناحیه به مواد پرتوزا به مدت ۲۵هزار سال یا بیشتر است. در نیروگاه هسته ای تری مایلز آیلند، واقع در ایالت پنسیلوانیای امریکا، در مارس ۱۹۷۹ گداخت جزیی هستۀ مرکزی رآکتور بر اثر خرابی تجهیزات و اشتباه انسانی اتفاق افتاد و مقداری تابش در هوا پخش شد. در آوریل ۱۹۸۶، رآکتوری در نیروگاه چرنوبیل، واقع در نزدیکی شهر کیِف، در اوکراین، منفجر و هستۀ آن به صورت جزیی ذوب شد. فروریزۀ پرتوزا در نقاط دوردستی مانند ژاپن و کانادا نیز آشکارسازی شد. در ۱۹۹۶، دانشمندان روس در پروژه ای۶.۹میلیون دلاری هستۀ مرکزی رآکتوری آزمایشی را در مسکو دچار گداخت هسته ای کردند تا دربارۀ واکنش های شیمیایی صورت گرفته حین وقوع این حادثه تحقیق کنند. به این منظور، هستۀ ۲۰۰ کیلوگرمی رآکتور را به دمای ۲۷۰۰ درجۀ سانتی گراد رساندند و هستۀ ذوب شده را بررسی کردند.

پیشنهاد کاربران

بپرس