گتو ووچ ( به لهستانی: Łódź ) یا گتو لیتزمانشتات ( نامی که آلمانی ها برای شهر ووچ گذاشته بودند ) گتویی نازی ایجاد شده توسط مقامات آلمان نازی برای یهودیان لهستانی و مردم کولی پس از تهاجم آن کشور به لهستان بود. این گتو دومین گتوی بزرگ در سرتاسر اروپای تحت اشغال آلمان نازی پس از گتو ورشو بود. گتو که در شهر ووچ بر پا شده بود در آغاز بخشی از طرحی بزرگتر برای عاری از یهود ساختن استان تازه تاسیس وارته گائو بود. [ ۱] بعدها اما گتو به مرکز عمده ای برای تولید صنعتی و کمک به ماشین جنگی نازی ها و به ویژه ورماخت شد. [ ۲] تعداد ساکنان گتو با افزایش تبعید یهودیان از قلمروهای آلمان نازی به رو فزونی گذاشت. [ ۳]
در ۳۰ آوریل ۱۹۴۰ و هنگامی که دروازه های گتو بسته شدند، گتو جمعیتی بالغ بر ۱۶۳٬۷۷۷ تن داشت. [ ۴] به دلیل بهره وری بالای آن، گتو تا اوت ۱۹۴۴ پابرجا ماند. در دو سال نخست، این گتو تقریباً ۲۰٬۰۰۰ یهودی رانده شده از شهرها و روستاهای نزدیک، [ ۵] همچنین ۲۰٬۰۰۰ یهودی دیگر از مناطق اروپایی دیگر را به خود جذب کرد. [ ۶] با آغاز نخستین موج اخراج ها به اردوگاه مرگ خلمنو در اوایل ۱۹۴۲، [ ۶] آلمانی ها تصمیم به برچیدن گتو گرفتند و آن ها جمعیت باقی مانده را به دو اردوگاه خلمنو و آشویتس فرستادند؛ جاهایی که قربانیان ارسالی در آن ها بلافاصله به اتاق های گاز فرستاده می شدند. در کل، ۲۱۰٬۰۰۰ یهودی به این گتو وارد شدند، [ ۴] اما تنها ۸۷۷ تن هنگامی که نیروهای شوروی گتو را آزاد کردند در آن پنهان باقی مانده بودند. تنها نزدیک به ۱۰٬۰۰۰ یهودی ساکن ووچ که پیش از تهاجم به لهستان در آن شهر زندگی می کردند توانستند در دیگر مناطق از هولوکاست جان سالم به در برند. [ ۷]
هنگامی که نیروهای آلمانی در ۸ سپتامبر ۱۹۳۹ ووچ را اشغال کردند، جمعیت این شهر ۶۷۲۰۰۰ نفر بود. بیش از ۲۳۰٬۰۰۰ تن از آنها، یا به عبارتی ۳۱٫۱ درصد طبق آمار، یهودی بودند. [ ۸] آلمان نازی ووچ را مستقیماً به منطقه تازه تاسیس وارته گائو ضمیمه کرد و آن را به افتخار کارل لیتزمان، ژنرالی آلمانی که نیروهای آلمان را در سال ۱۹۱۴ در این منطقه فرماندهی می کرد، لیتزمانشتات نامید. مقامات آلمان نازی قصد داشتند شهر را «پاکسازی» کنند؛ همه یهودیان لهستانی می بایست در نهایت به قلمرو دولت عمومی تبعید می شدند، در عین حال که از جمعیت غیر یهودی مردم لهستان به شدت کاسته می شد، و شهر به مکانی برای کار اجباری برای آلمان تبدیل می شد. [ ۹] [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۳۰ آوریل ۱۹۴۰ و هنگامی که دروازه های گتو بسته شدند، گتو جمعیتی بالغ بر ۱۶۳٬۷۷۷ تن داشت. [ ۴] به دلیل بهره وری بالای آن، گتو تا اوت ۱۹۴۴ پابرجا ماند. در دو سال نخست، این گتو تقریباً ۲۰٬۰۰۰ یهودی رانده شده از شهرها و روستاهای نزدیک، [ ۵] همچنین ۲۰٬۰۰۰ یهودی دیگر از مناطق اروپایی دیگر را به خود جذب کرد. [ ۶] با آغاز نخستین موج اخراج ها به اردوگاه مرگ خلمنو در اوایل ۱۹۴۲، [ ۶] آلمانی ها تصمیم به برچیدن گتو گرفتند و آن ها جمعیت باقی مانده را به دو اردوگاه خلمنو و آشویتس فرستادند؛ جاهایی که قربانیان ارسالی در آن ها بلافاصله به اتاق های گاز فرستاده می شدند. در کل، ۲۱۰٬۰۰۰ یهودی به این گتو وارد شدند، [ ۴] اما تنها ۸۷۷ تن هنگامی که نیروهای شوروی گتو را آزاد کردند در آن پنهان باقی مانده بودند. تنها نزدیک به ۱۰٬۰۰۰ یهودی ساکن ووچ که پیش از تهاجم به لهستان در آن شهر زندگی می کردند توانستند در دیگر مناطق از هولوکاست جان سالم به در برند. [ ۷]
هنگامی که نیروهای آلمانی در ۸ سپتامبر ۱۹۳۹ ووچ را اشغال کردند، جمعیت این شهر ۶۷۲۰۰۰ نفر بود. بیش از ۲۳۰٬۰۰۰ تن از آنها، یا به عبارتی ۳۱٫۱ درصد طبق آمار، یهودی بودند. [ ۸] آلمان نازی ووچ را مستقیماً به منطقه تازه تاسیس وارته گائو ضمیمه کرد و آن را به افتخار کارل لیتزمان، ژنرالی آلمانی که نیروهای آلمان را در سال ۱۹۱۴ در این منطقه فرماندهی می کرد، لیتزمانشتات نامید. مقامات آلمان نازی قصد داشتند شهر را «پاکسازی» کنند؛ همه یهودیان لهستانی می بایست در نهایت به قلمرو دولت عمومی تبعید می شدند، در عین حال که از جمعیت غیر یهودی مردم لهستان به شدت کاسته می شد، و شهر به مکانی برای کار اجباری برای آلمان تبدیل می شد. [ ۹] [ ۱۰]
wiki: گتو ووچ