گتو مینسک ( به انگلیسی: Minsk Ghetto ) پس از تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد. این گتو یکی از بزرگترین گتوها در شرق اروپا و همچنین بزرگترین گتو در مناطق تحت اشغال آلمان نازی در شوروی بود. در این گتو نزدیک به ۱۰۰٫۰۰۰ یهودی نگهداری می شد که اکثر این افراد در اردوگاه های مرگ کشته شدند.
در سرشماری سال ۱۹۲۶ اتحاد جماهیر شوروی ۵۳٬۷۰۰ نفر یهودی در مینسک زندگی می کردند. ( نزدیک به ۴۱٪ از ساکنان این شهرستان ) گتو پس از تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی و بعد از تصرف شهر مینسک در تاریخ ۲۸ ژوئن ۱۹۴۱ ساخته شد. در روز پنجم پس از اشغال شدن مینسک، ۲۰۰۰ نفر از روشنفکران یهودی توسط آلمان ها قتل عام شدند. از آن پس، قتل یهودیان به یک اتفاق معمول تبدیل شد. حدود ۲۰٬۰۰۰ یهودی در چند ماه اول از اشغال آلمان، توسط جوخه های واحدهای سیار کشتار به قتل رسیدند. در ۱۷ ژوئیه ۱۹۴۱، دولت محلی تحت نظارت نازی ها ایجاد شد و در بیستمین روز اشغال گتو و شورای یهود تأسیس شد. کل جمعیت گتو در حدود ۸۰٬۰۰۰ ( بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ بر اساس برخی منابع ) بود، که در حدود ۵۰٬۰۰۰ نفر قبل از جنگ در این منطقه زندگی می کردند و ۳۰٬۰۰۰ یا بیشتر یهودیانی بودند که به زور توسط آلمانی ها از محل زندگی خودشان در این گتو اسکان داده شدند. در نوامبر ۱۹۴۱ یک گتو دوم در مینسک برای یهودیان تبعید شده از غرب ساخته شد، و به عنوان گتو هامبورگ شناخته می شد. در سر در گتوی دوم نوشته شده بود:گتو ویژه ( به آلمانی: Sonderghetto ) . هر شب گشتاپو ۷۰ تا ۸۰ از تازه واردان را به قتل می رساند. با توجه به مکان هایی که یهودی ها از آن ها آمده بودند این گتو به پنج بخش تقسیم می شد:۱ - هامبورگ۲ - فرانکفورت۳ - برلین۴ - راین لند۵ - برمن و وین. بسیاری از یهودیان در گتو از آلمان و الحمایه بوهمیا و موراویا بودند که در اوج خود آن تعدادشان به ۳۵٬۰۰۰ نفر می رسید. تماس های محدودی بین دو گتو وجود داشت. همانند بسیاری از گتوهای دیگر، یهودیان به کار اجباری در کارخانه ها یا دیگر عملیات های آلمان مجبور می شدند. ساکنان گتو در شرایط فقر، بدون ذخیره مواد غذایی و بدون تجهیزات پزشکی نگهداری می شدند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سرشماری سال ۱۹۲۶ اتحاد جماهیر شوروی ۵۳٬۷۰۰ نفر یهودی در مینسک زندگی می کردند. ( نزدیک به ۴۱٪ از ساکنان این شهرستان ) گتو پس از تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی و بعد از تصرف شهر مینسک در تاریخ ۲۸ ژوئن ۱۹۴۱ ساخته شد. در روز پنجم پس از اشغال شدن مینسک، ۲۰۰۰ نفر از روشنفکران یهودی توسط آلمان ها قتل عام شدند. از آن پس، قتل یهودیان به یک اتفاق معمول تبدیل شد. حدود ۲۰٬۰۰۰ یهودی در چند ماه اول از اشغال آلمان، توسط جوخه های واحدهای سیار کشتار به قتل رسیدند. در ۱۷ ژوئیه ۱۹۴۱، دولت محلی تحت نظارت نازی ها ایجاد شد و در بیستمین روز اشغال گتو و شورای یهود تأسیس شد. کل جمعیت گتو در حدود ۸۰٬۰۰۰ ( بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ بر اساس برخی منابع ) بود، که در حدود ۵۰٬۰۰۰ نفر قبل از جنگ در این منطقه زندگی می کردند و ۳۰٬۰۰۰ یا بیشتر یهودیانی بودند که به زور توسط آلمانی ها از محل زندگی خودشان در این گتو اسکان داده شدند. در نوامبر ۱۹۴۱ یک گتو دوم در مینسک برای یهودیان تبعید شده از غرب ساخته شد، و به عنوان گتو هامبورگ شناخته می شد. در سر در گتوی دوم نوشته شده بود:گتو ویژه ( به آلمانی: Sonderghetto ) . هر شب گشتاپو ۷۰ تا ۸۰ از تازه واردان را به قتل می رساند. با توجه به مکان هایی که یهودی ها از آن ها آمده بودند این گتو به پنج بخش تقسیم می شد:۱ - هامبورگ۲ - فرانکفورت۳ - برلین۴ - راین لند۵ - برمن و وین. بسیاری از یهودیان در گتو از آلمان و الحمایه بوهمیا و موراویا بودند که در اوج خود آن تعدادشان به ۳۵٬۰۰۰ نفر می رسید. تماس های محدودی بین دو گتو وجود داشت. همانند بسیاری از گتوهای دیگر، یهودیان به کار اجباری در کارخانه ها یا دیگر عملیات های آلمان مجبور می شدند. ساکنان گتو در شرایط فقر، بدون ذخیره مواد غذایی و بدون تجهیزات پزشکی نگهداری می شدند. [ ۱]
wiki: گتو مینسک