گتو رادوم از جمله گتوهای نازی بود که در مارس ۱۹۴۱ در شهر رادوم، در هنگام اشغال لهستان توسط آلمان نازی، با هدف آزار و اذیت و بهره کشی از یهودیان لهستانی گشوده شد. ارتباط این گتو با جهان بیرون در آوریل ۱۹۴۱ به طور رسمی قطع شد. [ ۱] یک سال و نیم بعد، برچیده شدن گتو در اوت ۱۹۴۲ آغاز شد و در ژوئیه ۱۹۴۴ پایان یافت، و تقریباً ۳۰٬۰۰۰ تا ۳۲٬۰۰۰ قربانی ( شامل مردان، زنان و کودکان ) از طریق قطارهای هولوکاست به اردوگاه مرگ تربلینکا فرستاده شدند. [ ۲]
شهر رادوم پذیرای یهودیانی بود که از دیگر مناطق لهستان، از جمله گتو کراکوف ابعید شده بودند، چرا که کراکوف - مطابق خواسته گاولایتر هانس فرانک - قرار بود «پاک نژادترین» شهر قلمرو دولت عمومی و به عنوان پایتخت آلمان در قلمروهای اشغالی معرفی شود. فرماندار کل فرانک در مارس ۱۹۴۱ دستور ایجاد گتو رادوم را صادر کرد. یک هفته پیش از آن، پلیس گتو یهودی توسط دولت جدید نازی برای کمک به جابجایی ها تشکیل شده بود. [ ۳] به یهودیان ده روز مهلت داده شد تا خانه های پیش از جنگ خود را تخلیه کنند و به همراه خانواده هایشان در ناحیهٔ گتو مستقر شوند. این منطقه مانند بسیاری از دیگر شهرهای لهستان به دو بخش تقسیم شد. دروازه های گتو در ۷ آوریل ۱۹۴۱ به روی جهان بیرون بسته شدند. [ ۳] حدود ۳۳۰۰۰ یهودی لهستانی در این ناحیه گرد آورده شدند. ۲۷۰۰۰ نفر در گتوی اصلی و حدود ۵۰۰۰ نفر در گتوی کوچکتر در حومه شهر. بیشتر گتو در محاصره دیوار نبود بلکه این ساختمان های اطراف بودند که به شکل مانع عمل می کردند. خروجی ها نیز توسط پلیس گتوی یهودی و لهستانی اداره می شدند. «گتوی بزرگتر» در خیابان وایووا در مرکز ناحیه Śródmieście و «گتوی کوچکتر» در ناحیه Glinice راه اندازی شدند. [ ۳]
همانند بسیاری دیگر گتوها در سراسر لهستان اشغالی، گرسنگی کشیدن در رادوم امری غیرمعمول نبود. سهمیه اختصاص داده شده توسط آلمان برای هر نفر در گتو ۱۰۰ گرم نان در روز بود. با این وجود شرایط در گتو رادوم به نسبت از بسیاری از گتوهای همزمان در دیگر مناطق اروپای تحت اشغال نازی ها بهتر بود. [ ۳]
در ماه های نخست ۱۹۴۲، آلمانی ها دست به اقدامات گوناگونی از جمله دستگیری یا اعدام رهبران جامعه یهودی زدند. از اوت ۱۹۴۲ و به عنوان بخشی از عملیات راینهارد، آلمانی ها با جدیت آغاز به برچیدن گتو رادوم کردند. نخستین موج بزرگ اخراج از گتو باعث تخلیه گتوی کوچکتر شد. [ ۳] در این عملیات، یگان های پلیس آبی لهستان، [ ۴] و «هیوی ها» به آلمانی ها کمک می کردند. [ ۵] در پایان ماه اوت تقریباً ۲۰۰۰ یهودی در رادوم باقی مانده بودند. [ ۳] یهودیان اخراج شده به اردوگاه های مرگ ( نخست به تربلینکا و آشویتس ) فرستاده شدند. بقایای گتو رادوم به یک اردوگاه کار موقت تبدیل شد. آخرین یهودیان رادوم در ژوئن ۱۹۴۴ به آشویتس تبعید شدند. [ ۳] تنها چند صد یهودی ساکن رادوم از جنگ جان سالم به در بردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشهر رادوم پذیرای یهودیانی بود که از دیگر مناطق لهستان، از جمله گتو کراکوف ابعید شده بودند، چرا که کراکوف - مطابق خواسته گاولایتر هانس فرانک - قرار بود «پاک نژادترین» شهر قلمرو دولت عمومی و به عنوان پایتخت آلمان در قلمروهای اشغالی معرفی شود. فرماندار کل فرانک در مارس ۱۹۴۱ دستور ایجاد گتو رادوم را صادر کرد. یک هفته پیش از آن، پلیس گتو یهودی توسط دولت جدید نازی برای کمک به جابجایی ها تشکیل شده بود. [ ۳] به یهودیان ده روز مهلت داده شد تا خانه های پیش از جنگ خود را تخلیه کنند و به همراه خانواده هایشان در ناحیهٔ گتو مستقر شوند. این منطقه مانند بسیاری از دیگر شهرهای لهستان به دو بخش تقسیم شد. دروازه های گتو در ۷ آوریل ۱۹۴۱ به روی جهان بیرون بسته شدند. [ ۳] حدود ۳۳۰۰۰ یهودی لهستانی در این ناحیه گرد آورده شدند. ۲۷۰۰۰ نفر در گتوی اصلی و حدود ۵۰۰۰ نفر در گتوی کوچکتر در حومه شهر. بیشتر گتو در محاصره دیوار نبود بلکه این ساختمان های اطراف بودند که به شکل مانع عمل می کردند. خروجی ها نیز توسط پلیس گتوی یهودی و لهستانی اداره می شدند. «گتوی بزرگتر» در خیابان وایووا در مرکز ناحیه Śródmieście و «گتوی کوچکتر» در ناحیه Glinice راه اندازی شدند. [ ۳]
همانند بسیاری دیگر گتوها در سراسر لهستان اشغالی، گرسنگی کشیدن در رادوم امری غیرمعمول نبود. سهمیه اختصاص داده شده توسط آلمان برای هر نفر در گتو ۱۰۰ گرم نان در روز بود. با این وجود شرایط در گتو رادوم به نسبت از بسیاری از گتوهای همزمان در دیگر مناطق اروپای تحت اشغال نازی ها بهتر بود. [ ۳]
در ماه های نخست ۱۹۴۲، آلمانی ها دست به اقدامات گوناگونی از جمله دستگیری یا اعدام رهبران جامعه یهودی زدند. از اوت ۱۹۴۲ و به عنوان بخشی از عملیات راینهارد، آلمانی ها با جدیت آغاز به برچیدن گتو رادوم کردند. نخستین موج بزرگ اخراج از گتو باعث تخلیه گتوی کوچکتر شد. [ ۳] در این عملیات، یگان های پلیس آبی لهستان، [ ۴] و «هیوی ها» به آلمانی ها کمک می کردند. [ ۵] در پایان ماه اوت تقریباً ۲۰۰۰ یهودی در رادوم باقی مانده بودند. [ ۳] یهودیان اخراج شده به اردوگاه های مرگ ( نخست به تربلینکا و آشویتس ) فرستاده شدند. بقایای گتو رادوم به یک اردوگاه کار موقت تبدیل شد. آخرین یهودیان رادوم در ژوئن ۱۹۴۴ به آشویتس تبعید شدند. [ ۳] تنها چند صد یهودی ساکن رادوم از جنگ جان سالم به در بردند.
wiki: گتو رادوم