گتو بیاویستوک ( به لهستانی: getto w Białymstoku ) یک گتو در لهستان تحت اشغال نازی بود که توسط افسران آلمانی اس اس میان ۲۶ ژوئیه ۱۹۴۱ تا ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۳ اداره می شد و در شهر بیاویستوک قرار داشت. نزدیک ۵۰ هزار یهودی از این شهر و محلات اطراف در این گتوی با مساحت کوچک محاصره شده بودند. این گتو توسط رودخانه بیاوا به دو بخش تقسیم می شد. بیشتر زندانیان در آن برای کمک به ماشین جنگی آلمان در صنایعی چون پارچه کفش دوزی، و شرکت های فراورده های شیمیایی به کار اجباری گرفته می شدند. این گتو در نوامبر ۱۹۴۳ برچیده شد. ساکنان آن با قطارهای هولوکاست به اردوگاه های مایدانک و تربلینکا فرستاده شدند. تنها چند صد نفر از ایشان که توانستند یا در مناطق لهستانی شهر پنهان شوند یا در جریان خیزش گتوی بیاویستوک فرار کنند از جنگ جان سالم به در بردند.
گتو بیاویستوک به شکل رسمی د ۲۶ ژوئیه ۱۹۴۱ و به دستور مقامات نظامی آلمان گشایش یافت. انتقال یهودیان به مکانی از پیش تعیین شده توسط جودنرات صورت گرفت. همه لهستانی های ساکن گتو به ناچار از آن بیرون انداخته شدند. در این گتو گاه تا سه خانواده یهودی در اتاق های یکخوابه که با پرده از هم جدا شده بودند اسکان داده می شدند. در آغاز گتو دو ورودی داشت اما در ۱ اوت ۱۹۴۱ از جهان بیرون جدا شد در حالی که ۴۳٬۰۰۰ تن در آن اسیر شده بودند. جودنرات که متشکل از ۲۴ یهودی بود نخستین جلسه خود را در ۲ اوت برقرار کرد و مسئولیت برپایی مکان های توزیع غذای کوپنی، مدرسه، درمانگاه، ایستگاه های پلیس گتوی یهودی، حمام ها، و دیگر نیازمندی های گتو را بر دوش گرفت. جودنرات اقدام به تشویق کار کردن سخت برای بقای ساکنین می کرد. مسئولیتش نیز تهیه فهرستی از کار انجام شده و تعداد کارگران برای آلمانی ها بود. [ ۱] در مدت زمانی کوتاه جمعیت گتو به ۵۰٬۰۰۰ اسیر یهودی افزوده شد. در اطراف این گتو دیوارهای بلند چوبی با سیم خاردار گذاشته شده بود تا از خروج ساکنین جلوگیری کند. کارخانه های پارچه بافی و ساخت سلاح نیز در درون گتو با کمک جودنرات بر پا شدند. میزان غذا و کوپن های دریافتی نیز به شدت کنترل می شد. name="Datner"/> [ ۲]
در سپتامبر ۱۹۴۱ مقام های نازی ادعا کردند که تعداد یهودیان ساکن بیاویستوک بسیار زیاد است و دستور دادند تا تعدادی از ساکنان به پروژانی در بلاروس اخراج شوند. اخراج این افراد در ۱۸ سپتامبر آغاز شد و برای یک ماه ادامه داشت. [ ۳] ضعیف ترین و فقیرترین این یهودیان که تعدادشان بالغ بر ۴٬۵۰۰ نفر می شد اخراج شدند، دیگران نیز توانستند با رشوه دادن به آلمانی ها یا جودنرات خود را از خطر اخراج برهانند. [ ۴] تا ۱۸ ژانویه، تعداد اعضای جودنرات به ۱٬۶۰۰ و در ژوئن به ۴٬۰۰۰ نفر رسید، چرا که این اعضا می توانستند غذای بیشتر و زغال سنگ در زمستان دریافت کنند. [ ۵] در همین حین، وعده های غذایی برای جمعیت کلی گتو به شدت کاهش پیدا کرد و از نخست ۵۰۰ گرم نان در روز به ۳۰۰ گرم رسید که باعث قحطی و گرسنگی گسترده در گتو شد. [ ۶] به گفته ریوا شیندر، یکی از بازماندگان، گتو به مثابه «نماد سرکوب تحقیرآمیز، شلیک و حلق آویز کردن» شده بود. قاچاق غذا از بیرون به درون گتو مجازات مرگ داشت. در دسامبر ۱۹۴۱ گروهی مقاومتی از میان یهودیان گتو تشکیل شد. این گروه به رهبری تادوش یاکوبوفسکی و نیورا زرنیاکوفسکا شکل گرفت و اقدام به پخش اطلاعیه و گوش سپردن به رادیوهای خارجی می کرد. آن ها همچنین اقدام به خرابکاری در کارخانه های گتو می کردند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگتو بیاویستوک به شکل رسمی د ۲۶ ژوئیه ۱۹۴۱ و به دستور مقامات نظامی آلمان گشایش یافت. انتقال یهودیان به مکانی از پیش تعیین شده توسط جودنرات صورت گرفت. همه لهستانی های ساکن گتو به ناچار از آن بیرون انداخته شدند. در این گتو گاه تا سه خانواده یهودی در اتاق های یکخوابه که با پرده از هم جدا شده بودند اسکان داده می شدند. در آغاز گتو دو ورودی داشت اما در ۱ اوت ۱۹۴۱ از جهان بیرون جدا شد در حالی که ۴۳٬۰۰۰ تن در آن اسیر شده بودند. جودنرات که متشکل از ۲۴ یهودی بود نخستین جلسه خود را در ۲ اوت برقرار کرد و مسئولیت برپایی مکان های توزیع غذای کوپنی، مدرسه، درمانگاه، ایستگاه های پلیس گتوی یهودی، حمام ها، و دیگر نیازمندی های گتو را بر دوش گرفت. جودنرات اقدام به تشویق کار کردن سخت برای بقای ساکنین می کرد. مسئولیتش نیز تهیه فهرستی از کار انجام شده و تعداد کارگران برای آلمانی ها بود. [ ۱] در مدت زمانی کوتاه جمعیت گتو به ۵۰٬۰۰۰ اسیر یهودی افزوده شد. در اطراف این گتو دیوارهای بلند چوبی با سیم خاردار گذاشته شده بود تا از خروج ساکنین جلوگیری کند. کارخانه های پارچه بافی و ساخت سلاح نیز در درون گتو با کمک جودنرات بر پا شدند. میزان غذا و کوپن های دریافتی نیز به شدت کنترل می شد. name="Datner"/> [ ۲]
در سپتامبر ۱۹۴۱ مقام های نازی ادعا کردند که تعداد یهودیان ساکن بیاویستوک بسیار زیاد است و دستور دادند تا تعدادی از ساکنان به پروژانی در بلاروس اخراج شوند. اخراج این افراد در ۱۸ سپتامبر آغاز شد و برای یک ماه ادامه داشت. [ ۳] ضعیف ترین و فقیرترین این یهودیان که تعدادشان بالغ بر ۴٬۵۰۰ نفر می شد اخراج شدند، دیگران نیز توانستند با رشوه دادن به آلمانی ها یا جودنرات خود را از خطر اخراج برهانند. [ ۴] تا ۱۸ ژانویه، تعداد اعضای جودنرات به ۱٬۶۰۰ و در ژوئن به ۴٬۰۰۰ نفر رسید، چرا که این اعضا می توانستند غذای بیشتر و زغال سنگ در زمستان دریافت کنند. [ ۵] در همین حین، وعده های غذایی برای جمعیت کلی گتو به شدت کاهش پیدا کرد و از نخست ۵۰۰ گرم نان در روز به ۳۰۰ گرم رسید که باعث قحطی و گرسنگی گسترده در گتو شد. [ ۶] به گفته ریوا شیندر، یکی از بازماندگان، گتو به مثابه «نماد سرکوب تحقیرآمیز، شلیک و حلق آویز کردن» شده بود. قاچاق غذا از بیرون به درون گتو مجازات مرگ داشت. در دسامبر ۱۹۴۱ گروهی مقاومتی از میان یهودیان گتو تشکیل شد. این گروه به رهبری تادوش یاکوبوفسکی و نیورا زرنیاکوفسکا شکل گرفت و اقدام به پخش اطلاعیه و گوش سپردن به رادیوهای خارجی می کرد. آن ها همچنین اقدام به خرابکاری در کارخانه های گتو می کردند. [ ۷]
wiki: گتو بیاویستوک