گتو بوداپست

گتو بوداپست محله ای بود که یهودیان مجبور به زندگی در بوداپست، مجارستان شدند.
این منطقه شامل چند بلوک از محله قدیمی یهودی که شامل ۲ کنیسه های یهودی بود. محله یهودی نشین در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۴ توسط یک فرمان از دولت سلطنتی مجارستان ایجاد شد. ساخت آن به گونه ای بود که آن را با یک حصار بالا و دیوار سنگی که محل نگهبانی بوده است محصور کرده بودند تا مردم بهیچوجه نتوانند از آن خارج شوند. اشغال بوداپست توسط نازی ها ( عملیات مارگارت ) در تاریخ ۱۹ مارس ۱۹۴۴ شروع شد. محله یهودی نشین نیز در نوامبر ۱۹۴۴ تأسیس شد، و برای کمتر از سه ماه مردم یهودی در آنجا نگهداری می شدند. در تاریخ ۱۷ ژانویه سال ۱۹۴۵ ارتش شوروی هنگامی که بوداپست فتح شد این محله نیز آزاد گردید. همان طور که دیگر محله های یهودی نشین در اروپا که توسط نازی ها اشغال شده بود این محله نیز ارتباطش با جهان قطع شده بود، بطوری که شرایط سختی در این مناطق وجود داشت از جمله اینکه هیچ فردی مجاز نبود مواد غذایی به داخل این محله ها وارد کند، زباله ها توسط مأمورین شهرداری جمع آوری نمی شد، هیچ کدام از جسدهایی که در اثر بمباران و قحطی مرده بودند جمع آوری نشده بود و پشته هایی بزرگ از اجساد در جلوی مغازه ها تشکیل شده بودکه این امر منجر به گسترش به بیماری حصبه شده بود. بیش از نیمی از کسانی که در محله یهودی نشین در سال ۱۹۴۴ زندگی می کردند بلافاصله به اردوگاه کار اجباری فرستاده شدند. از اشغال تا آزادی محله یهودیان بوداپست جمعیت از ۲۰۰٬۰۰۰ به ۷۰٬۰۰۰ کاهش یافته بود، و حدود ۲۰٬۰۰۰ مستقر در خانه های خاص مشخص شده در خارج از محله یهودی نشین با حمایت دیپلماتیک سیاستمداران بی طرف، از جمله رائول والنبرگ ( که گذرنامه های حفاظتی از طرف صادر اعطا می کرد ) ، ( سفارت سوئد ) ، و کارل لوتز زندگی می کردند. اکثریت افراد این محله در اردوگاه کار در مرز اتریش نگهداری می شدند که توسط ارتش سرخ آزاد شدند. [ ۱]