گبول

لغت نامه دهخدا

گبول. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان کنارک شهرستان چاه بهار، در 29000گزی شمال باختری چاه بهار و 3000گزی باختر شوسه چاه بهار به ایرانشهر. جلگه و گرمسیر مالاریائی و سکنه آن 150 تن ، زبان آنان بلوچی ، فارسی. آب آن از چاه و باران. محصول آن غلات و لبنیات. شغل مردم زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس