گب

/gab/

لغت نامه دهخدا

گب. [ گ َ ] ( ص ) بزرگ. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) اندرون رخ داخل چهره : روان گشته دایم دو چیز از جهان شد ( از چهارش ) زد و چشم کوری زدو گپ لالی ( عبدالله عارض )

پیشنهاد کاربران

بپرس