گایْگِر، بِرْنْهارْد (۱۸۸۱ـ۱۹۶۴) (Geiger, Bernhard)
خاورشناس اتریشی. در ۱۹۰۴ در رشتۀ زبان شناسی از دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. ابتدا زبان و ادبیات عربی و سپس زبان سانسکریت و زبان های ایران باستان را آموخت. استاد دانشکدۀ فلسفۀ وین (۱۹۱۹ ـ ۱۹۳۸) و استاد زبان های هندوایرانی و زبان تبتی در بنیاد آسیایی ـ امریکایی نیویورک (۱۹۳۸ـ۱۹۵۰) بود. از آثارش: ترجمۀ معلّفة طَرَفة بن العبد به آلمانی (۱۹۰۵ـ۱۹۰۶)؛ ترجمۀ معلّقۀ امرؤالقیس؛ ترجمۀ اَمِشا اِسپنتا از سانسکریت به آلمانی (وین، ۱۹۱۶ـ۱۹۲۰)؛ مطالعات هندوایرانی (۱۹۳۳).
خاورشناس اتریشی. در ۱۹۰۴ در رشتۀ زبان شناسی از دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. ابتدا زبان و ادبیات عربی و سپس زبان سانسکریت و زبان های ایران باستان را آموخت. استاد دانشکدۀ فلسفۀ وین (۱۹۱۹ ـ ۱۹۳۸) و استاد زبان های هندوایرانی و زبان تبتی در بنیاد آسیایی ـ امریکایی نیویورک (۱۹۳۸ـ۱۹۵۰) بود. از آثارش: ترجمۀ معلّفة طَرَفة بن العبد به آلمانی (۱۹۰۵ـ۱۹۰۶)؛ ترجمۀ معلّقۀ امرؤالقیس؛ ترجمۀ اَمِشا اِسپنتا از سانسکریت به آلمانی (وین، ۱۹۱۶ـ۱۹۲۰)؛ مطالعات هندوایرانی (۱۹۳۳).
wikijoo: گایگر،_برنهارد_(۱۸۸۱ـ۱۹۶۴)