گاوچرانک غربی ( نام علمی: Bubulcus ibis ) گونه ای حواصیل ( از خانواده حواصیلان ) است که در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و مناطق معتدل گرم یافت می شود. اکثر مقامات طبقه بندی این گونه و گاوچرانک آسیایی را باهم ادغام می کنند ( که به آن گاوچرانک می گویند ) ، اما برخی ( از جمله اتحادیه بین المللی پرنده شناسان ) آنها را از هم جدا می کنند. برخلاف شباهت های پر و بال با اگرت ها از سردهٔ قارها، بیشتر به حواصیل های Ardea مرتبط است. این گونه که در اصل بومی بخش هایی از آسیا، آفریقا و اروپا بود، گسترش سریعی را در پراکندگی خود تجربه کرد و در سدهٔ گذشته با موفقیت بسیاری از نقاط دیگر جهان را کلنی سازی کرد.
... [مشاهده متن کامل]
با وجود شباهت های ظاهری سطحی، گاوچرانک بیشتر به سردهٔ Ardea، که شامل حواصیل های بزرگ یا معمولی و حواصیل سفید بزرگ ( A. alba ) می شود، نسبت نزدیکی دارد تا با بیشتر گونه هایی که در سردهٔ قارها نامیده می شوند. موارد نادری از دورگه زایی با حواصیل آبی کوچک ( Egretta caerulea ) ، اگرت کوچک ( Egretta garzetta ) و اگرت برفی ( Egretta thula ) ثبت شده است.
حواصیل تنومند با ۸۸–۹۶ سانتیمتر ( ۳۵–۳۸ اینچ ) گسترهٔ بالها؛ ۴۶–۵۶ سانتیمتر ( ۱۸–۲۲ اینچ ) طول و وزن آن ۲۷۰–۵۱۲ گرم ( ۹٫۵–۱۸٫۱ اونس ) است. دارای گردن کلفت و نسبتاً کوتاه، منقار محکم و حالت قوزکرده است. بالغ نازادآور عمدتاً دارای پرهای سفید، منقار زرد و پاهای زرد مایل به خاکستری است. در طول فصل تولیدمثل، بزرگسالان زیرگونه غربی نمادین، پرهای نارنجی رنگی در پشت، سینه و تارک ایجاد می کنند و منقار، پاها و عنبیه برای مدت کوتاهی پیش از جفت شدن به رنگ قرمز روشن در می آیند. جنس ها مشابه هستند، اما جنس نر کمی بزرگ تر است و پرهای تولیدمثل کمی بلندتر از ماده دارد. پرندگان جوان بدون پرهای رنگی و دارای منقار سیاه هستند.
این گونه در کلنی تولیدمثل صدای آرام و گلویی ریک - راک می دهد، اما در غیر این صورت تا حد زیادی ساکت است.
پرندگان جوان تا ۵٬۰۰۰ کیلومتر ( ۳٬۱۰۰ مایل ) از منطقه زادآوری آنها پراکنده می شوند. گله ها ممکن است مسافت های زیادی را سپری کنند و بر فراز دریاها و اقیانوس ها از جمله در وسط اقیانوس اطلس دیده شده اند.
این گونه دارای گستره پهناوری است، با گستره جهانی حضور برآوردشدهٔ ۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۳٬۹۰۰٬۰۰۰ مایل مربع ) . از سوی دیگر، گسترش و استقرار گونه در گستره های پهناور سبب شده است که به عنوان گونه های مهاجم طبقه بندی شود ( اگرچه تاکنون تأثیر کمی دیده شده است ) .
... [مشاهده متن کامل]
با وجود شباهت های ظاهری سطحی، گاوچرانک بیشتر به سردهٔ Ardea، که شامل حواصیل های بزرگ یا معمولی و حواصیل سفید بزرگ ( A. alba ) می شود، نسبت نزدیکی دارد تا با بیشتر گونه هایی که در سردهٔ قارها نامیده می شوند. موارد نادری از دورگه زایی با حواصیل آبی کوچک ( Egretta caerulea ) ، اگرت کوچک ( Egretta garzetta ) و اگرت برفی ( Egretta thula ) ثبت شده است.
حواصیل تنومند با ۸۸–۹۶ سانتیمتر ( ۳۵–۳۸ اینچ ) گسترهٔ بالها؛ ۴۶–۵۶ سانتیمتر ( ۱۸–۲۲ اینچ ) طول و وزن آن ۲۷۰–۵۱۲ گرم ( ۹٫۵–۱۸٫۱ اونس ) است. دارای گردن کلفت و نسبتاً کوتاه، منقار محکم و حالت قوزکرده است. بالغ نازادآور عمدتاً دارای پرهای سفید، منقار زرد و پاهای زرد مایل به خاکستری است. در طول فصل تولیدمثل، بزرگسالان زیرگونه غربی نمادین، پرهای نارنجی رنگی در پشت، سینه و تارک ایجاد می کنند و منقار، پاها و عنبیه برای مدت کوتاهی پیش از جفت شدن به رنگ قرمز روشن در می آیند. جنس ها مشابه هستند، اما جنس نر کمی بزرگ تر است و پرهای تولیدمثل کمی بلندتر از ماده دارد. پرندگان جوان بدون پرهای رنگی و دارای منقار سیاه هستند.
این گونه در کلنی تولیدمثل صدای آرام و گلویی ریک - راک می دهد، اما در غیر این صورت تا حد زیادی ساکت است.
پرندگان جوان تا ۵٬۰۰۰ کیلومتر ( ۳٬۱۰۰ مایل ) از منطقه زادآوری آنها پراکنده می شوند. گله ها ممکن است مسافت های زیادی را سپری کنند و بر فراز دریاها و اقیانوس ها از جمله در وسط اقیانوس اطلس دیده شده اند.
این گونه دارای گستره پهناوری است، با گستره جهانی حضور برآوردشدهٔ ۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۳٬۹۰۰٬۰۰۰ مایل مربع ) . از سوی دیگر، گسترش و استقرار گونه در گستره های پهناور سبب شده است که به عنوان گونه های مهاجم طبقه بندی شود ( اگرچه تاکنون تأثیر کمی دیده شده است ) .
