گاور جان

دانشنامه آزاد فارسی

گاوِر، جان (ح ۱۳۲۵ـ۱۴۰۸م)(Gower, John)
شاعر انگلیسی قرون وسطا. پیرو شیوۀ «عشق مهذّب» و تمثیل اخلاقی، که بر شاعران عصر خود تأثیری عمیق بخشید. اثر گاور به زبان فرانسه به نام آینۀ افکار (ح ۱۳۷۴ ـ ۱۳۷۸ش) که در بندهای دوازده مصراعی سروده شده است، با توصیف گیرای ازدواج شیطان با هفت دختر گناه آغاز می شود. با پیوند عقل و فضیلت های هفت گانه تداوم می یابد و با بررسی نیشدار گناهان جامعۀ انگلیسی، درست پیش از شورش کشاورزان در ۱۳۸۱، پایان می یابد. لحن سرزنش آمیز کتاب نیز با سرود بلند «مریم» کاهش می یابد. صدای پُرطنین (ح ۱۳۸۵)، شعر مهم گاور به لاتینی، که با الهام از اووید سروده، اساساً منظومۀ ساده ای است که انتقاد از طبقات سه گانۀ جامعه و مرثیه ای برای یک شاهزاده است. چند شعر، ازجمله در ستایش صلح را به انگلیسی سرود که در آن به شاه اصرار می ورزد از وحشت جنگ جلوگیری کند. بزرگ ترین اثرش به انگلیسی، اعترافات عاشقانه (ح ۱۳۸۶)، مجموعه ای است از قصه های عاشقانۀ عبرت آموز.

پیشنهاد کاربران

بپرس