گاوبندی

(در تداولِ عامه: گاب بندی، در لغت به معنی شخم زدن و کشت و کار) در اصطلاحِ کشاورزیِ مردم ایران، عملِ زیر کشت بردن زمینِ مالکان، به عوضِ دریافتِ بهرۀ مالکانه که بر مبنای مساحتِ زمین کشت شده محاسبه می شود. گاوبندی در اصطلاح شهریان معنی دیگری یافته است؛ بدین سان که شهرنشینان، مجازاً هر نوع بندوبستِ نامشروع را گاوبندی می نامند. البته این دگرگونی معنایی نیز ریشه در زندگی روستایی دارد؛ چه، مباشرانِ مالکان، که همواره می کوشیدند با حساب سازی سهم مهمی از مالک و گاوبند برگیرند، گاوبندان را از میان خوش نشین هایی انتخاب می کردند که خود میان شهر و روستا در رفت وآمد بودند و کاروبار زمین های سپرده به آن ها را عملاً کارگرانی پیش می بردند که برزگر نامیده می شدند.