گاهنامه

(یا: گاهْنامَک) کتابی به زبان فارسی میانه یا پهلوی ساسانی دربارۀ منصب های دولتی یا رتبه های دولتی در زمان ساسانیان. اصل آن از میان رفته است. مسعودی در التنبیه و الاشراف، گاهنامه را جزئی از کتاب بزرگ تری به نام کتاب الرسوم می داند. کتاب الرسوم نامی است که مسعودی به یکی از آیین نامه ها داده و آن را کتاب بزرگی در ۱۰۰۰ برگ می شمارد که نسخۀ کامل آن در اختیار موبدان و بزرگان زردشتی قرار داشته است. به گفتۀ ابن ندیم در الفهرست، ابن مقفع این کتاب را با عنوان آیین نامه فی الائین به عربی ترجمه کرده بود که ترجمۀ عربی آن از میان رفته است. اما مطالبی که نویسندگان و مورخان اسلامی دربارۀ مراتب و وظایف عمّال دورۀ ساسانی نقل کرده اند، از آشنایی آنان با ترجمۀ عربی آیین نامه و به تبع آن گاهنامه حکایت دارد.