گاه گیر

لغت نامه دهخدا

گاه گیر. ( ص مرکب ) گه گیر. توسن. حرون ( اسب ). بی فرمان ( اسب ). ( زمخشری ). رجوع به گه گیر شود.

(ص فا. ) ۱ - اسبی که گاه گاه رم می کند. ۲ - غافل گیر.

۱. غافلگیر.
۲. اسبی که گاه گاه رم بکند.
۳. درد یا عارضه ای که ناگهان بروز کند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید