گاه شمار جنگ داخلی سوریه

«گاه شمار جنگ داخلی سوریه» به توالی اتفاقاتی اشاره دارد که شروع آن از اوایل سال ۲۰۱۱ می باشد. در ۱۵ مارس ۲۰۱۱ در شهر درعا در جنوب غرب سوریه، نیروهای امنیتی، گروهی از جوانان را به جرم «کشیدن نقاشی های ضدحکومتی با اسپری روی دیوار مدرسه» دستگیر کردند. پس از آن، معترضان به خیابان ها آمدند و این، آغاز اعتراضات بود. گفته می شود این اولین اعتراضات ضدحکومتی سوریه بود و چهار قربانی آن نیز اولین قربانیان قیامی بودند که به یک جنگ داخلی و ویرانگر تبدیل شد.
ژانویه ۲۰۱۱: صدها هزار معترض در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، حماه، جبله، لاذقیه، درعا و حمص به مدت چندین ماه، در روزهای مختلف به ویژه روزهای جمعه ( با نام هایی مانند جمعه عزت، جمعه مقاومت، جمعه شهدا، جمعه مبارزه، جمعه آزادگان، جمعه آزادی، جمعه نگهبانان میهن، جمعه کودکان، جمعه عشایر، جمعه صالح العلی، جمعه عدم مشروعیت، جمعه ارحل، جمعه لا للحوار و جمعه سر فرود نمی آوریم جز در مقابل خدا ) ، علیه دولت بشار اسد دست به اعتراض و تظاهرات زدند و خواهان کناره گیری او از قدرت شدند. [ ۱] تانک ها و نیروهای نظامی دولت بشار اسد در شهرهای مختلف سوریه نظیر دمشق، درعا و حمص مستقر شدند و معترضان را سرکوب کردند. [ ۲] معترضان به دخالت نیروهای دولت ایران در مسائل امنیتی کشورشان نیز اعتراض داشتند. [ ۳] [ ۴]
مارس ۲۰۱۱: در ۱۸ مارس، معترضان در دمشق و حلب خواستار اصلاحات دموکراتیک و آزادی زندانیان سیاسی شدند. در مقابل، نیروهای امنیتی به روی معترضان آتش گشودند. [ ۵] شاهدان عینی که با بی بی سی صحبت کرده بودند، گفتند که نیروهای دولتی شش نفر از معترضان را بازداشت کردند. [ ۶] [ ۷] لوئی الحسین نویسنده و تحلیلگر با اشاره به بهار عربی در آن زمان نوشت: «سوریه درحال حاضر با قیام خود، گویی بر روی نقشه کشورها در منطقه قرار دارد. »[ ۷]
در ۲۰ مارس، معترضان مقر حزب بعث سوریه و ساختمان های دیگر را آتش زدند. در پی آن، درگیری ها جان ۷ افسر پلیس[ ۸] و ۱۵ معترض را گرفت. [ ۹] ده روز بعد، بشار اسد رئیس جمهور سوریه، «توطئه کنندگان خارجی» را مسئول این تظاهرات دانست. [ ۱۰] تا ۲۸ مارس ۲۰۱۱ اعتراضات در درعا و سرکوب های نیروهای امنیتی ادامه یافت. دست کم ۶۰ نفر از معترضان زندانی شدند و اعتراضات به دیگر شهرهای سوریه نیز گسترش یافت. به تدریج برخی از مخالفان به مبارزهٔ مسلحانه روی آوردند.