گاه دود

لغت نامه دهخدا

گاه دود. ( اِ مرکب ) دود کوره :
پیری مرا بزرگری افکند ای شگفت
بی گاه دود زردم و همواره سرف سرف.
کسائی ( از فرهنگ اسدی نخجوانی ).
در لغت فرس اسدی چ مرحوم اقبال ص 245 از قول کسائی چنین آمده :
بی گاه و دود زردم و هموار سرف سرف.

پیشنهاد کاربران

بپرس