گاه

ز گنجه چون بسعادت نهاد روی براه
فلک سپرد بدو گنج و ملک و افسر و گاه.
رودکی
از این دیوزاده یکی شاه نو
نشانند با تاج بر گاه نو.
فردوسی.
و در ادامه به معنی محل و جای هرچیزی با پسوند تبدیل شده . .
فصل، موسم، وقت، زود، تخت، سریر، کرسی، جا، مقام، مکان، آواز، آهنگ
پسوند نام مانند چراگاه آزمایشگاه پالایشگاه کشتارگاه دانشگاه خردایشگاه زایشگاه آموزشگاه آسایشگاه

گاه یک واژه جمشیدی و یا پارسی است.
زبان پارسی سره و یا پارسی کهن از دو سو خوانده میشود.
گاه 🔄 آگ
آگ = آتش 🔥
گاه = آتش 🔥
گاه = مواد سوخت زندگی.
گاه = تکت سفر زندگی.
گاه، وقت، Time = 🔥
آدمی پا بند گاه نیست و گاه وجود ندارد.
گاه از شور خوردن ما زایش دیده و پیدا میشود.
ما گاه را پیدا میکنیم.
ما جاودانه هستیم و جاودانگی به گاه نیاز ندارد و در جاودانگی گاه به کار نمی آید.
گاه = آتش
آتش = شور آدمی و زندجانان.
شور = شه، ور
شه = خوب
ور = در، دروازه
شور = دروازه خوبی.
از شور یک زندجان بلیون چیز دیگر زایش میکند.
از همین شور است که هستی بیشتر از سرعت نور در حال گسترش است و میباشد.
گاه = آتش
آتش = شور
شور = زنده، زندگی.
گاه به دست می آید.
گاه همین شور ما است و شور خوردن ما به دست خود ما است.
دستگاه = دست و گاه
دستگاه = TimeMachine
آتش افروختن در دست ما است.
شور خوردن ما در دست خود ما است.
گاه هم در دست ما است.
دستگاه
گاه = 🔥