گالینْسْکی، هایْنْتْس (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)(Galinski, Heinz)
رهبر اجتماع یهودیان آلمانی، از بازماندگان اردوگاه های کار اجباری آوشویتس و بوخنوالد. پس از جنگ کمک کرد که اجتماعی پرقدرت از یهودیان درآلمان از نو شکل گیرد و از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ رئیس شورای مرکزی یهودیان آلمانی بود. زندگی خود را وقف حفظ خاطرۀ هولوکاست (قتل عام یهودیان) کرد تا از این طریق شکل گیری نئونازیسم را هشدار دهد. گالینسکی در مارینبورگ لهستان زاده شد. جوانی وی مصادف بود با آغاز شکل گیری نازیسم در برلین. زمانی که نازی ها قدرت را به دست گرفتند، وی را ابتدا در آوشویتس و سپس در بوخنوالد زندانی کردند. والدین و همسر اولش را در دورۀ قتل عام یهودیان کشتند. اما گالینسکی زنده ماند و عاقبت به برگن ـ بِلزن فرستاده شد. ارتشِ بریتانیا وی را در ۱۹۴۵ آزاد کرد. اگرچه بسیاری از دوستان بازماندۀ او از آلمان به کشورهای دیگر اروپای غربی یا اسرائیل رفتند و زندگی جدیدی را آغاز کردند، گالینسکی در آلمان ماند تا به بازسازی اجتماع یهودیان، که نازی ها نابودش کرده بودند، کمک کند. انرژی بی نظیر و شور وافرش به از خودگذشتگی وی را به یکی از رهبران شکست ناپذیر یهودیان آلمان بدل ساخت. گالینسکی در این راه از روش هایی ساده و سرراست بهره می برد. در برلین غربی سرکردۀ اجتماع یهودی کوچکی شد (۱۹۴۹). روحیه اش به شدت از تجربۀ دوران نازیسم صدمه دیده بود. با تأسیس خانۀ سالمندان و آموزش خاخام ها و تک خوانهای یهودی، رهبریتی معنوی یافت و روح تازه ای در کالبد یهودیان دمید و عزّت نفس را به آنان بازگرداند. این موفقیت ها پیروان وی را بیشتر کرد و شهرت جهانی برایش به ارمغان آورد. گالینسکی از مخالفانِ بی باک شکل گیری نئونازیسم و احیای فاشیسم و مخالف هر نوع افراط گرایی بود. در ۱۹۷۵ از حادثۀ بمب گذاری چپ های افراطی ارتش سرخ جان به در برد. با رژیم صهیونیستی روابطِ همیشه خوبی نداشت، زیرا برخی از صهیونیست ها، آلمان را کشور مناسبی برای یهودیان نمی دانستند. پیش از مرگش، در ۱۹۹۲ شاهد احداث بنای یادبود ملی در وانزه ویلا در برلین بود، جایی که رهبران نازی ۵۰ سال پیش از آن یهودیان را قلع و قمع کرده بودند. گالینسکی امید داشت که این بنای یادبود موجب شود که جوانان آلمانی ترس و وحشتی را به یاد آورند که آلمانی ها در دوره ای ایجاد کرده بودند.
رهبر اجتماع یهودیان آلمانی، از بازماندگان اردوگاه های کار اجباری آوشویتس و بوخنوالد. پس از جنگ کمک کرد که اجتماعی پرقدرت از یهودیان درآلمان از نو شکل گیرد و از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ رئیس شورای مرکزی یهودیان آلمانی بود. زندگی خود را وقف حفظ خاطرۀ هولوکاست (قتل عام یهودیان) کرد تا از این طریق شکل گیری نئونازیسم را هشدار دهد. گالینسکی در مارینبورگ لهستان زاده شد. جوانی وی مصادف بود با آغاز شکل گیری نازیسم در برلین. زمانی که نازی ها قدرت را به دست گرفتند، وی را ابتدا در آوشویتس و سپس در بوخنوالد زندانی کردند. والدین و همسر اولش را در دورۀ قتل عام یهودیان کشتند. اما گالینسکی زنده ماند و عاقبت به برگن ـ بِلزن فرستاده شد. ارتشِ بریتانیا وی را در ۱۹۴۵ آزاد کرد. اگرچه بسیاری از دوستان بازماندۀ او از آلمان به کشورهای دیگر اروپای غربی یا اسرائیل رفتند و زندگی جدیدی را آغاز کردند، گالینسکی در آلمان ماند تا به بازسازی اجتماع یهودیان، که نازی ها نابودش کرده بودند، کمک کند. انرژی بی نظیر و شور وافرش به از خودگذشتگی وی را به یکی از رهبران شکست ناپذیر یهودیان آلمان بدل ساخت. گالینسکی در این راه از روش هایی ساده و سرراست بهره می برد. در برلین غربی سرکردۀ اجتماع یهودی کوچکی شد (۱۹۴۹). روحیه اش به شدت از تجربۀ دوران نازیسم صدمه دیده بود. با تأسیس خانۀ سالمندان و آموزش خاخام ها و تک خوانهای یهودی، رهبریتی معنوی یافت و روح تازه ای در کالبد یهودیان دمید و عزّت نفس را به آنان بازگرداند. این موفقیت ها پیروان وی را بیشتر کرد و شهرت جهانی برایش به ارمغان آورد. گالینسکی از مخالفانِ بی باک شکل گیری نئونازیسم و احیای فاشیسم و مخالف هر نوع افراط گرایی بود. در ۱۹۷۵ از حادثۀ بمب گذاری چپ های افراطی ارتش سرخ جان به در برد. با رژیم صهیونیستی روابطِ همیشه خوبی نداشت، زیرا برخی از صهیونیست ها، آلمان را کشور مناسبی برای یهودیان نمی دانستند. پیش از مرگش، در ۱۹۹۲ شاهد احداث بنای یادبود ملی در وانزه ویلا در برلین بود، جایی که رهبران نازی ۵۰ سال پیش از آن یهودیان را قلع و قمع کرده بودند. گالینسکی امید داشت که این بنای یادبود موجب شود که جوانان آلمانی ترس و وحشتی را به یاد آورند که آلمانی ها در دوره ای ایجاد کرده بودند.
wikijoo: گالینسکی،_هاینتس_(۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)