گالیسیا (اروپای شرقی). گالیسیا ( اوکراینی: Галичина, یГаличина های Halychyna; ( به لهستانی: Galicja ) ; چکی: Halič; آلمانی: Galizien; مجاری: Galícia/Kaliz/Gácsország/Halics; رومانیایی: Galiția/Halici; روسی: Галиция Galitsiya; روسینی: Галичина Halychyna; اسلواکی: Halič; ییدیش: גאַליציעبا Galytsye ) نام منطقه ای تاریخی و جغرافیایی در اروپای مرکزی - شرقی است. [ ۱] [ ۲] زمانی یک پادشاهی در مرز لهستان و اوکراین با این نام وجود داشت. در قرون وسطی پس از تأسیس شهر هالیچ این ناحیه نام گالیسیا گرفه[ ۳] [ ۴] [ ۵] و اولین بار در منابع مجاری در سال ۱۲۰۶ میلادی به عنوان Galiciæ اشاره شده است. [ ۶] [ ۷]
هسته تاریخی گالیسیا در درون مرزهای امروزی مناطق غربی اوکراین شامل استان لووف، ترنوپیل و استان ایوانو فرانکیسوک در نزدیکی هالیچ بوده است. [ ۸] در قرن ۱۸ سرزمینی که بعدها بخشی از لهستان امروزی است، به گالسیا الحاق شد. استان لهستان کوچک ، پوکارپاکیه و سیلسیان این منطقه جدید را شامل می شدند.
نخستین بار در تاریخ در قرن ۱۳ام میلادی شاه اندرو دوم از مجارستان ادعا کرد «پادشاه گالیسیا و لودومریا» است. این عنوان پس از آن مورد استفاده دیکران نیز قرار گرفت. [ ۶] [ ۹] [ ۱۰]
در این ناحیه تاریخی مابین سالهای ۱۱۹۹ تا ۱۳۴۹ میلادی کشور پادشاهی گالیسیا - وولینیا وجود داشته و سپس در بین سنوات ۱۷۷۲ تا ۱۹۱۸ میلادی پادشاهی گالیسیا و لودومریا وجود داشت که با تجزیه لهستان و نابودی مشترک المنافع لهستان - لیتوانی به وجود آمد و بزرگترین و پرجمعیتترین ولایت اتریش - مجارستان بوده است.
منطقه روتنیا و گالیسیا دارای همپوشانی بسیار زیادی می باشند؛ به خصوص بر روی خط مرزی کنونی.
در سال ۱۷۷۳، گالیسیا در حدود ۲٫۶ میلیون نفر جمعیت داشت که در ۲۸۰ شهرستان و شهرها و حدود ۵۵۰۰ روستا زندگی می کردند. نزدیک به ۱۹٬۰۰۰ خانواده در طبقه اشراف بودند که حدود ۹۵۰۰۰ نفر ( در حدود ۳٪ از جمعیت ) را شامل می شدند. اکثریت جمعیت باقی مانده نیز کشاورزان یا بی زمین ها بودند.
گالیسیا در بین ایالات اتریش متنوع ترین سرزمین از حیث ساختار قومی ساکنینش بود. اکثریت مردم نژادهای لهستانی و روتن داشتند؛[ ۱۱] از دیگر گروه های نژادی بزرگ شناخته شده در این سرزمین اوکراینی ها و روسین ها بودند و همچنین یهودیان، آلمانی ها، ارمنی ها، چکی ها، اسلواکها، مجارها، رومی ها و… حضور داشتند. زمانی که در سال ۱۹۱۰ گالیسیا بیشینهٔ جمعیت خود را داشت، ۴۵٫۴٪ لهستانی، ۴۲٫۹٪ اوکراینی، ۱۰٫۹٪ یهود، و ۰٫۸٪ آلمانی بودند. [ ۱۲]
هسته تاریخی گالیسیا در درون مرزهای امروزی مناطق غربی اوکراین شامل استان لووف، ترنوپیل و استان ایوانو فرانکیسوک در نزدیکی هالیچ بوده است. [ ۸] در قرن ۱۸ سرزمینی که بعدها بخشی از لهستان امروزی است، به گالسیا الحاق شد. استان لهستان کوچک ، پوکارپاکیه و سیلسیان این منطقه جدید را شامل می شدند.
نخستین بار در تاریخ در قرن ۱۳ام میلادی شاه اندرو دوم از مجارستان ادعا کرد «پادشاه گالیسیا و لودومریا» است. این عنوان پس از آن مورد استفاده دیکران نیز قرار گرفت. [ ۶] [ ۹] [ ۱۰]
در این ناحیه تاریخی مابین سالهای ۱۱۹۹ تا ۱۳۴۹ میلادی کشور پادشاهی گالیسیا - وولینیا وجود داشته و سپس در بین سنوات ۱۷۷۲ تا ۱۹۱۸ میلادی پادشاهی گالیسیا و لودومریا وجود داشت که با تجزیه لهستان و نابودی مشترک المنافع لهستان - لیتوانی به وجود آمد و بزرگترین و پرجمعیتترین ولایت اتریش - مجارستان بوده است.
منطقه روتنیا و گالیسیا دارای همپوشانی بسیار زیادی می باشند؛ به خصوص بر روی خط مرزی کنونی.
در سال ۱۷۷۳، گالیسیا در حدود ۲٫۶ میلیون نفر جمعیت داشت که در ۲۸۰ شهرستان و شهرها و حدود ۵۵۰۰ روستا زندگی می کردند. نزدیک به ۱۹٬۰۰۰ خانواده در طبقه اشراف بودند که حدود ۹۵۰۰۰ نفر ( در حدود ۳٪ از جمعیت ) را شامل می شدند. اکثریت جمعیت باقی مانده نیز کشاورزان یا بی زمین ها بودند.
گالیسیا در بین ایالات اتریش متنوع ترین سرزمین از حیث ساختار قومی ساکنینش بود. اکثریت مردم نژادهای لهستانی و روتن داشتند؛[ ۱۱] از دیگر گروه های نژادی بزرگ شناخته شده در این سرزمین اوکراینی ها و روسین ها بودند و همچنین یهودیان، آلمانی ها، ارمنی ها، چکی ها، اسلواکها، مجارها، رومی ها و… حضور داشتند. زمانی که در سال ۱۹۱۰ گالیسیا بیشینهٔ جمعیت خود را داشت، ۴۵٫۴٪ لهستانی، ۴۲٫۹٪ اوکراینی، ۱۰٫۹٪ یهود، و ۰٫۸٪ آلمانی بودند. [ ۱۲]
wiki: گالیسیا (اروپای شرقی)
گالیسیا (اسپانیا). گالیسیا ( به اسپانیایی: Galicia ) یکی از بخش های خودمختار اسپانیا است و در شمال غرب شبه جزیره ایبری واقع شده است. پایتخت آن شهر باستانی و مذهبی سانتیاگو د کمپوستلا است. گالیسیا از سوی شرق با مناطق خودمختار «کاستیا و لئون» و «آستوریاس» و از سوی جنوب با کشور «پرتغال» هم مرز می باشد.
زبان های رسمی گالیسیا زبان اسپانیایی و زبان گالیسی هستند و زبان های دیگری مانند فالا و لئونی نیز در این منطقه رواج دارند.
گالیسیا کشوری با فرهنگ و آداب «سلتی» است. از هنگام به دست آوردن خودمختاری در سال ۱۹۷۸ گالیسیا توسط دولت این منطقه ( Xunta de Galicia ) اداره می شود.
آب و هوای این منطقه با شرایط جوی اقیانوس اطلس پیوندی مستقیم دارد؛ معتدل و به شدت مرطوب است. بارانهای شدید از ویژگی های خاص این منطقه می باشد. میانگین دمای هوا در ساحل دریا در لاکرونیا ۱۳٬۸ درجه سانتیگراد و در ویگو ۱۴٬۷ درجه است. در کوهپایه میانگین دمای هوا در سال حدود ۱۴ درجه و در مناطق کوهستانی مانند «پدرافیتا دو کابریرو» ۸ درجه است. میانگین میزان بارش سالیانه در گالیسیا حدود ۱۴۰۵ لیتر بر هر متر مربع برآورد شده است. شمال غرب گالیسیا با داشتن میانگین ۱۵۰ روز بارندگی در سال پر باران ترین بخش کّل اسپانیا می باشد.
این بخش از چهار استان تشکیل شده است که عبارتنداز:
• استان لاکرونیا
• استان لوگو
• استان اورنسه
• استان پونتودرا
گالیسیا یک منطقه با کنتراست اقتصادی بسیار بالاست. ساحل غربی گالیسیا با شهرهای بندری بزرگ مانند "ویگو" و صنایع دریائی و ماهیگیری مرفه و جمعیت آن رو به افزایش است. با این حال مناطق داخلی گالیسیا ( "اورنسه" و "لوگو" ) با زمین های کوچک کشاورزی از نظر اقتصادی وابستگی کامل به کشاورزی دارند و از نظر اقتصادی ضعیف هستند. با این همه صنایع گردشگری رو به رشد، جنگلداری پایدار و کشاورزی ارگانیک توانسته اند بدون به خطر انداختن منابع طبیعی و فرهنگ های محلی در رشد اقتصادی گالیسیا سهیم باشند.
اقتصاد گالیسیا به صورت سنتی بر ماهیگیری و کشاورزی استوار است و در مقایسه با مناطق دیگر اسپانیا مهم ترین منبع درآمد گالیسیا ماهیگیری است. بر همین اساس آژانس کنترل شیلات اروپا در «ویگو» مستقر است.
با این همه از سال ۲۰۰۲ بخش خدمات با شاغل کردن بیش از ۵۸۲۰۰۰ نفر از کّل جمعیت کارگری ( ۱۰۷۲۰۰۰ نفر ) بزرگ ترین بخش اقتصادی گالیسیا به شمار می رود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزبان های رسمی گالیسیا زبان اسپانیایی و زبان گالیسی هستند و زبان های دیگری مانند فالا و لئونی نیز در این منطقه رواج دارند.
گالیسیا کشوری با فرهنگ و آداب «سلتی» است. از هنگام به دست آوردن خودمختاری در سال ۱۹۷۸ گالیسیا توسط دولت این منطقه ( Xunta de Galicia ) اداره می شود.
آب و هوای این منطقه با شرایط جوی اقیانوس اطلس پیوندی مستقیم دارد؛ معتدل و به شدت مرطوب است. بارانهای شدید از ویژگی های خاص این منطقه می باشد. میانگین دمای هوا در ساحل دریا در لاکرونیا ۱۳٬۸ درجه سانتیگراد و در ویگو ۱۴٬۷ درجه است. در کوهپایه میانگین دمای هوا در سال حدود ۱۴ درجه و در مناطق کوهستانی مانند «پدرافیتا دو کابریرو» ۸ درجه است. میانگین میزان بارش سالیانه در گالیسیا حدود ۱۴۰۵ لیتر بر هر متر مربع برآورد شده است. شمال غرب گالیسیا با داشتن میانگین ۱۵۰ روز بارندگی در سال پر باران ترین بخش کّل اسپانیا می باشد.
این بخش از چهار استان تشکیل شده است که عبارتنداز:
• استان لاکرونیا
• استان لوگو
• استان اورنسه
• استان پونتودرا
گالیسیا یک منطقه با کنتراست اقتصادی بسیار بالاست. ساحل غربی گالیسیا با شهرهای بندری بزرگ مانند "ویگو" و صنایع دریائی و ماهیگیری مرفه و جمعیت آن رو به افزایش است. با این حال مناطق داخلی گالیسیا ( "اورنسه" و "لوگو" ) با زمین های کوچک کشاورزی از نظر اقتصادی وابستگی کامل به کشاورزی دارند و از نظر اقتصادی ضعیف هستند. با این همه صنایع گردشگری رو به رشد، جنگلداری پایدار و کشاورزی ارگانیک توانسته اند بدون به خطر انداختن منابع طبیعی و فرهنگ های محلی در رشد اقتصادی گالیسیا سهیم باشند.
اقتصاد گالیسیا به صورت سنتی بر ماهیگیری و کشاورزی استوار است و در مقایسه با مناطق دیگر اسپانیا مهم ترین منبع درآمد گالیسیا ماهیگیری است. بر همین اساس آژانس کنترل شیلات اروپا در «ویگو» مستقر است.
با این همه از سال ۲۰۰۲ بخش خدمات با شاغل کردن بیش از ۵۸۲۰۰۰ نفر از کّل جمعیت کارگری ( ۱۰۷۲۰۰۰ نفر ) بزرگ ترین بخش اقتصادی گالیسیا به شمار می رود.
wiki: گالیسیا (اسپانیا)