گالبِرایت، جان کِنِت (۱۹۰۸ـ ۲۰۰۶)(Galbraith, John Kenneth)
گالبِرایت، جان کِنِت
اقتصاددان امریکایی کانادایی تبار، منتقد نظریۀ نئوکلاسیک . معتقد بود که «جامعۀ مرفه» نوعی عدم تعادل اقتصادی ایجاد می کند، منابع بسیاری را به تولید کالاهای مصرفی تخصیص می دهد و برای خدمات عمومی و کارهای زیربنایی منابع کافی باقی نمی گذارد. گالبرایت از دیدگاه طرفداران مکتب پول مداری انتقاد می کرد. اعتقاد او به توسعۀ بخش عمومی (دولتی) در راستای هواداری از اقتصاد کینزی بود. در کتاب خود با نام جامعۀ مرفه (۱۹۵۸)، تمایل سرمایه داریِ بازار آزاد به ایجاد بخش خصوصی با عظمت و بخش عمومی بی جاه و جلال را با اسناد و مدارک به اثبات می رساند. گالبرایت در ۱۹۳۷، به تابعیت امریکا درآمد. از ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۵ استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد بود، در جنگ جهانی دوم به کار در دفتر ادارۀ قیمت ها اشتغال داشت، و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ در مقام سفیر در هندوستان خدمت کرد. او مشاور رئیس جمهور کندی و مشاور نامزدهای ریاست جمهوری حزب دموکرات ازجمله اَدلی استیونسون، یوجین مک کارتی، و جورج مگاورن بود، و به نقش دولت در برنامه ریزی اقتصادی اعتقاد راسخ داشت. گالبرایت استدلال می کرد که انگیزۀ شرکت های بزرگ به نفوذ «ساختار فنی» یا مدیریت سازمانی بستگی دارد و چنین شرکت هایی بیشتر براثر تمایل به امنیت و توسعه ترغیب می شوند نه تمایل به حداکثر کردن سود. او تبلیغات را ابزار فوق العاده مهمی برای به دست آوردن قدرت بازار و توسعۀ مطمئن می داند. از سوی دیگر، او معتقد است، شرکت ها بر اثر «قدرت تعدیل کنندۀ» سایر مؤسسات تجاری، اتحادیه های کارگری، گروه های مصرف کننده و دولت ها محدود می شوند. از آثارش: سرمایه داری امریکا (۱۹۵۲)؛ دولت صنعتی جدید (۱۹۶۷)؛ اقتصاد و هدف بخش عمومی (۱۹۷۳)؛ فرهنگ جلوگیری (۱۹۹۲). او داستان هایی نیز نوشته است.
گالبِرایت، جان کِنِت
اقتصاددان امریکایی کانادایی تبار، منتقد نظریۀ نئوکلاسیک . معتقد بود که «جامعۀ مرفه» نوعی عدم تعادل اقتصادی ایجاد می کند، منابع بسیاری را به تولید کالاهای مصرفی تخصیص می دهد و برای خدمات عمومی و کارهای زیربنایی منابع کافی باقی نمی گذارد. گالبرایت از دیدگاه طرفداران مکتب پول مداری انتقاد می کرد. اعتقاد او به توسعۀ بخش عمومی (دولتی) در راستای هواداری از اقتصاد کینزی بود. در کتاب خود با نام جامعۀ مرفه (۱۹۵۸)، تمایل سرمایه داریِ بازار آزاد به ایجاد بخش خصوصی با عظمت و بخش عمومی بی جاه و جلال را با اسناد و مدارک به اثبات می رساند. گالبرایت در ۱۹۳۷، به تابعیت امریکا درآمد. از ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۵ استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد بود، در جنگ جهانی دوم به کار در دفتر ادارۀ قیمت ها اشتغال داشت، و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ در مقام سفیر در هندوستان خدمت کرد. او مشاور رئیس جمهور کندی و مشاور نامزدهای ریاست جمهوری حزب دموکرات ازجمله اَدلی استیونسون، یوجین مک کارتی، و جورج مگاورن بود، و به نقش دولت در برنامه ریزی اقتصادی اعتقاد راسخ داشت. گالبرایت استدلال می کرد که انگیزۀ شرکت های بزرگ به نفوذ «ساختار فنی» یا مدیریت سازمانی بستگی دارد و چنین شرکت هایی بیشتر براثر تمایل به امنیت و توسعه ترغیب می شوند نه تمایل به حداکثر کردن سود. او تبلیغات را ابزار فوق العاده مهمی برای به دست آوردن قدرت بازار و توسعۀ مطمئن می داند. از سوی دیگر، او معتقد است، شرکت ها بر اثر «قدرت تعدیل کنندۀ» سایر مؤسسات تجاری، اتحادیه های کارگری، گروه های مصرف کننده و دولت ها محدود می شوند. از آثارش: سرمایه داری امریکا (۱۹۵۲)؛ دولت صنعتی جدید (۱۹۶۷)؛ اقتصاد و هدف بخش عمومی (۱۹۷۳)؛ فرهنگ جلوگیری (۱۹۹۲). او داستان هایی نیز نوشته است.
wikijoo: گالبرایت،_جان_کنت_(۱۹۰۸ـ_۲۰۰۶)