گالاهد

گالاهد (گروه موسیقی). گالاهَد ( به انگلیسی: Galahad ) یک گروه موسیقی پراگرسیو راک انگلیسی است که از دهه ۱۹۸۰ تا به امروز فعالیت می کند. این گروه با آثار پر از ابتکار، اجراهای زنده دینامیک و ترکیب المان های مختلف موسیقی، به عنوان یکی از گروه های مهم و تأثیرگذار در دنیای موسیقی پراگرسیو راک محسوب می شود.
آنها ۱۱ آلبوم استودیویی، ۶ آلبوم زنده و ۳ مجموعه کمیاب و همچنین چند آلبوم پروژه فرعی را در پوشش گروه آکوستیک گالاهاد و شرکت گالهاد الکتریک منتشر کرده اند. در طول ۳۸ سال گذشته آنها با افرادی مانند پندراگون، آی کیو و گروه موسیقی شب دوازدهم اجرا کرده اند.
گالاهَد در جشنواره هایی در اروپا و آمریکای شمالی اجرا کرده است و ده ها هزار آلبوم را به فروش رسانده است، علیرغم اینکه هرگز یک رکورد بزرگ نداشته است. همه نسخه های منتشر شده بر لیبل خود «Avalon Records» هستند، به غیر از برخی از نسخه های مجدد که در ارتباط با برچسب لهستانی «Oskar Productions» منتشر شده اند.
در سال ۲۰۱۲ و پس از ۲۷ سال حضور، گروه گالاهَد برای اولین بار آلبوم ای پی وینیل خود به نام «جراحات جنگی» را به همکاری با رکوردهای Ritual Echo منتشر کرد. این آلبوم با کیفیت بالا وزن ۱۸۰ گرم در یک جلد گیت فولد به صورت نسخهٔ محدود ۳۰۰ عددی منتشر شد که به سرعت به عنوان یک آیتم کلکسیونر شناخته شد. [ ۱] از آن زمان به بعد، گروه تعدادی آلبوم دیگر را نیز به صورت وینیل منتشر کرده است. این آلبوم ها عبارت اند از «فراتر از حدود بهشت» ( آلبوم دوتایی/ای پی که در وینیل قرمز یا نارنجی در دسترس است ) ، «امپراتوری ها هرگز دوام نمی آورند» ( آلبوم دوتایی شامل نسخه ای 'اورکسترال' از قطعه عنوانی، در وینیل آبی یا سیاه ) ، «دریاهای تغییر» ( آلبوم معمولی در وینیل سیاه یا آبی فیروزه ای و همچنین نسخهٔ محدود در وینیل عکس دار با جلد تاکونی ) و در سال ۲۰۲۰ آلبوم «خوابگردان ها» را در یک آلبوم دوتایی گیت فولد ( در وینیل سیاه معمولی یا سفید ) منتشر کرد.
گروه گالاهَد در سال ۱۹۸۵ توسط روی براون ( Roy Brown ) و اسپنسر لاکمن ( Spencer Luckman ) تأسیس شد. در آغاز، گروه با تأکید بر ترکیب المان های مختلف موسیقی پراگرسیو، راک و الکترونیک به ساخت آثار خود پرداخت. این تلاش ها منجر به ایجاد یک صدای منحصر به فرد برای گالاهَد شد.
استوارت نیکلسون، خواننده گروه، روزهای اولیه گالاهاد را چنین توصیف می کند: «گروه درست پس از به اصطلاح موج دوم گروه های «پراگ» مانند ماریلیون، پالاس، آی کیو، Twelfth Night، پندراگون و غیره از گروه های پراگ پیشرو در اوایل دهه هشتاد تشکیل شد. همه آنها از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۱ شروع شدند و ما در سال ۱۹۸۵، پس از ترکیدن حباب شروع کردیم، اما واقعاً تا سال ۱۹۹۰ به بعد به طور جدی ادامه ندادیم. صادقانه بگویم، ما واقعاً در روزهای اول فقط برای سرگرمی اجرا می کردیم و واقعاً نگران معاملات ضبط و غیره ( نسخه تجاری ) نبودیم. فقط بعد از اجرا با برخی از گروه های بزرگتر بود که درموردش فکر کردیم. در واقع، ما هم مثل این بچه ها خوب هستیم، پس چرا این کار را نکنیم. »[ ۲]