گاستون وارینگی ین ( به فرانسوی: Gaston Waringhien ) ( زادهٔ ۲۰ ژوئیه ۱۹۰۱ در لیل و درگذشتهٔ ۲۰ دسامبر ۱۹۹۱ در پاریس ) ، زبان شناس، فرهنگ نویس، و اسپرانتودان برجستهٔ فرانسوی بود. وی مؤلف اصلی مهم ترین واژه نامه ی جامع و مصور اسپرانتو ( به اسپرانتو: Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto ) که در دنیای اسپرانتو به «پیو» ( به اسپرانتو: PIV ) معروف است، و رئیس آکادمی اسپرانتو از سال ۱۹۶۳ تا سال ۱۹۷۹ نیز بود.
• زبان و زندگی ( به اسپرانتو: Lingvo kaj vivo ) ، مجموعه مقالات، ۱۹۶۹
• ما و آن ( به اسپرانتو: Ni kaj ĝi ) مجموعه مقالات، ۱۹۷۲
• و الباقی ( به اسپرانتو: kaj la sekvo ) مجموعه مقالات، ۱۹۸۰
• و بقیه - فقط ادبیات ( به اسپرانتو: Kaj la ceter' - nur literaturo ) مجموعه مقالات، ۱۹۸۳
• با نیم صدا ( به اسپرانتو: Duonvoĉe ) مجموعه شعر، ۱۹۳۹ و ۱۹۶۳
پروفسور وارینگی ین برای خواندن رباعیات خیام به زبان اصلی آن، زبان فارسی را فراگرفت و سپس بسیاری از رباعی های خیام را مستقیماً از زبان فارسی به اسپرانتو ترجمه کرد و همان گونه که آرماند رابین ( Armand Robin ) ابراز داشته است، ترجمهٔ وارینگی یِن «وفادارترین ترجمهٔ عمر خیام است». [ ۱]
رتو روستی در شعری زیبا از پروفسور وارینگی ین به خاطر ترجمهٔ استادانه اش از رباعیات خیام، تقدیر کرده است. برای نشان دادن و درک استادیِ پروفسور گاستون وارینگی یِن در ترجمهٔ ریاعیات خیام، در این جا تنها به نقل یکی از رباعی های ترجمه شده توسط او اکتفا می شود تا ملاحظه شود که وی با چه چیره دستی ای از پسِ ترجمان و انتقال بار معنایی و قالبِ شعریِ یکی از دشوارترین رباعیات خیام برای ترجمه - که همراه با صنعتِ شعریِ بسیار ظریف و زیبایی است - برآمده است. اصلِ رباعیِ مشهور خیام چنین است:
آن قصر که بهرام در او جام گرفت،
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت.
بهرام که گور می گرفتی همه عمر،
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت!
همان طور که می دانیم، خیام در این رباعی با زیبائیِ تمام از آرایهٔ ادبیِ جِناس بهره گرفته است. واژهٔ «گور» در دو مصرع سوم و چهارم این رباعی به دو معنای کاملاً متفاوت به کار رفته است: «گورخر» و «قبر». با توجه به این که در زبان اسپرانتو برای معنیِ نخست، کلمهٔ Zebro و برای معنیِ دوم، لغتِ Tombo وجود دارد، باید دید که وارینگی یِن چگونه موفق به ترجمهٔ این رباعی و ترجمان این صنعت شعری ( جناس ) به زبان اسپرانتو شده است:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• زبان و زندگی ( به اسپرانتو: Lingvo kaj vivo ) ، مجموعه مقالات، ۱۹۶۹
• ما و آن ( به اسپرانتو: Ni kaj ĝi ) مجموعه مقالات، ۱۹۷۲
• و الباقی ( به اسپرانتو: kaj la sekvo ) مجموعه مقالات، ۱۹۸۰
• و بقیه - فقط ادبیات ( به اسپرانتو: Kaj la ceter' - nur literaturo ) مجموعه مقالات، ۱۹۸۳
• با نیم صدا ( به اسپرانتو: Duonvoĉe ) مجموعه شعر، ۱۹۳۹ و ۱۹۶۳
پروفسور وارینگی ین برای خواندن رباعیات خیام به زبان اصلی آن، زبان فارسی را فراگرفت و سپس بسیاری از رباعی های خیام را مستقیماً از زبان فارسی به اسپرانتو ترجمه کرد و همان گونه که آرماند رابین ( Armand Robin ) ابراز داشته است، ترجمهٔ وارینگی یِن «وفادارترین ترجمهٔ عمر خیام است». [ ۱]
رتو روستی در شعری زیبا از پروفسور وارینگی ین به خاطر ترجمهٔ استادانه اش از رباعیات خیام، تقدیر کرده است. برای نشان دادن و درک استادیِ پروفسور گاستون وارینگی یِن در ترجمهٔ ریاعیات خیام، در این جا تنها به نقل یکی از رباعی های ترجمه شده توسط او اکتفا می شود تا ملاحظه شود که وی با چه چیره دستی ای از پسِ ترجمان و انتقال بار معنایی و قالبِ شعریِ یکی از دشوارترین رباعیات خیام برای ترجمه - که همراه با صنعتِ شعریِ بسیار ظریف و زیبایی است - برآمده است. اصلِ رباعیِ مشهور خیام چنین است:
آن قصر که بهرام در او جام گرفت،
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت.
بهرام که گور می گرفتی همه عمر،
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت!
همان طور که می دانیم، خیام در این رباعی با زیبائیِ تمام از آرایهٔ ادبیِ جِناس بهره گرفته است. واژهٔ «گور» در دو مصرع سوم و چهارم این رباعی به دو معنای کاملاً متفاوت به کار رفته است: «گورخر» و «قبر». با توجه به این که در زبان اسپرانتو برای معنیِ نخست، کلمهٔ Zebro و برای معنیِ دوم، لغتِ Tombo وجود دارد، باید دید که وارینگی یِن چگونه موفق به ترجمهٔ این رباعی و ترجمان این صنعت شعری ( جناس ) به زبان اسپرانتو شده است:
wiki: گاستون وارینگی ین