گازوئیل

گازوئیل ( به فرانسوی: Gas - oil ) یا نفت گاز یا سوخت دیزل ( به انگلیسی: Diesel fuel ) به عنوان سوخت موتورهای دیزل و تأسیسات حرارتی به کار می رود. محدودهٔ هیدروکربن های آن بین C14 - C20 و حتی C25 با دامنهٔ نقطه جوش ۳۸۵–۲۵۰ درجه سلسیوس است. نقطهٔ انجماد گازوئیل حدود منفی ۸٫۱ درجه سانتی گراد است. گازوئیل عمدتاً از سه گروه پارافینیک، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده، دارای حداقل نقطه اشتعال ۵۴ درجهٔ سانتی گراد و حداکثر نقطه ریزش صفر درجهٔ سانتی گراد است. چگالی آن در دمای ۱۵٫۶ درجهٔ سانتی گراد برابر با ۸۲۰ تا ۸۶۰ کیلوگرم بر متر مکعب است. مهم ترین مشخصهٔ آن عدد ستان است که باید بیشتر از ۵۰ باشد تا موتور نرم و بی صدا کار کند. [ ۱]
سوخت دیزل به هرگونه سوخت مایع گفته می شود که در موتورهای دیزلی به کار رود. این سوخت بیشتر از روش ویژه ای در تقطیر جزء به جزء نفت مازوت به دست می آید اما روش های دیگری نیز برای فراوری سوخت دیزل بدون بهره گیری از نفت وجود دارد که از جملهٔ آن ها می توان به زیست دیزل، زیست توده به مایع ( BTL ) و گاز به مایع ( GTL ) اشاره داشت که بهره گیری جهانی از آن ها به سرعت در حال افزایش است. برای ابهام زدایی میان گونهٔ به دست آمده از نفت و دیگر گونه ها، گونهٔ نفتی را نفت دیزل یا پترودیزل می نامند. دیزل بسیار کم گوگرد گونهٔ استاندارد برای تعریف دیزل است که دارای گوگرد بسیار کم است. مطابق آمار سال ۲۰۰۷، نزدیک به همهٔ سوخت دیزل به کار رونده در آمریکا و اروپا، از گونهٔ بسیار کم گوگرد است.
کیفیت سوخت دیزل که در موتورهای دیزلی یا در دیزل ژنراتورها به کار می رود تأثیر بسیار زیادی بر خرابی ها و کیفیت کار دستگاه ها خواهد گذاشت. کیفیت سوخت دیزل به عوامل متعددی وابسته است که به دو دسته عوامل اولیه و ثانویه تقسیم می شوند. عوامل اولیه مواردی هستند که مربوط به فرایندهایی تولید بوده و باید قبل از ورود به فرایند کاری مورد بررسی قرار گیرند. شکل پیوندهای شیمیایی، میزان گوگرد و آب اولیهٔ موجود، مقدار میکروارگانیسم های اولیه و … این موارد را تشکیل می دهند. موارد ثانویه مواردی هستند همچون مدت زمان گذشته از تاریخ تولید، میزان پیوندهای شکسته شده و آلودگی های ثانویهٔ ورودی به آن، مقدار آب و میکروارگانیسم های رشد کرده در سوخت. بنا به توصیهٔ بیشتر تولیدکنندگان موتور دیزل و دیزل ژنراتور تست های اولیه بر اساس استاندارد ASTM و دریافت گواهینامهٔ سوخت بر اساس الزامات تولیدکنندهٔ موتور دیزل ضروری است و ضمن فیلتراسیون دوره ای سوخت باید میزان آلودگی کنترل شده و زمان نگهداری آن از ۶ تا ۹ ماه بیشتر نشود.