گارسن دو تاسی ژوزف

گارْسَنْ دو تاسی، ژوزِف (۱۷۹۴ـ۱۸۷۸)(Garcin de Tassy, Joseph)
خاورشناس فرانسوی. زبان های عربی، فارسی و هندوستانی را فراگرفت. استاد زبان هندوستانی در مدرسۀ زبان های شرقی پاریس (۱۸۲۸ـ ۱۸۷۸)، عضو فرهنگستان کتیبه ها و ادبیات (از ۱۸۳۸)، رئیس انجمن آسیایی، و معاون مدرسۀ زبان های شرقی بود. سالنامۀ مباحث مقدماتی را منتشر کرد (۱۸۵۰ـ ۱۸۶۹) که بعداً به نام زبان و ادبیات هندوستانی تغییر نام یافت (۱۸۷۲ـ۱۸۷۷). از آثارش: چاپ متن عربی و ترجمۀ کشف الاسرار عن حکم الطیور و الازهار ابن غانم مقدسی (۱۸۲۱)؛ چاپ دستور زبان فارسی ویلیام جونز به فرانسوی (پاریس، ۱۸۴۵)؛ گزیدۀ آثار هندوستانی (پاریس، ۱۸۴۹)؛ تذکره در باب اسامی خاص و القاب در اسلام (۱۸۵۴)؛ متن فارسی و ترجمۀ منطق الطیر عطار (پاریس، ۱۸۵۷، ۱۸۶۳)؛ لغت نامۀ هندوستانی به فرانسوی (۱۸۵۸)؛ شعر فلسفی و دینی نزد ایرانیان (پاریس، ۱۸۶۴)، فصلی از تاریخ هند اسلامی (۱۸۶۵)؛ معانی و بیان و عروض السنۀ ملل مسلمان مشرق (۱۸۷۳)؛ تعالیم مذهبی و فرایض دینی به موجب قرآن (۱۸۷۴)؛ ترجمۀ رباعیات خیام (پاریس، ۱۸۵۷).