گارسْتَنگ، جان (۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)(Garstang, John)باستان شناس بریتانیایی. از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۶ هیئت تحقیق باستان شناسی اعزامی به اریحا، واقع در اردن، را رهبری کرد، لایه های متوالی سکونتگاه های مربوط به دوران نوسنگی را آشکار ساخت، و تحقیقاتی در مصر، فلسطین، و ترکیه انجام داد. گارستنگ در لنکشر زاده شد و در آکسفورد درس خواند. در ۱۹۱۹ به سِمت نخستین مدیر مدرسۀ باستان شناسی جدید بریتانیا و در ۱۹۲۰ به مقام مدیر گروه آثار باستانی در دانشگاه بیت المقدس (اورشلیم) منصوب شد. از ۱۹۰۷ تا ۱۹۴۱ استاد روش و تمرین باستان شناسی در دانشگاه لیوِرپولِ انگلستان و در ۱۹۴۷ مدیر مؤسسۀ نوبنیاد بریتانیایی باستان شناسی در آنکارا بود، در ۱۹۴۹ رئیس این مؤسسه شد. برخی از نوشته های انتشاریافته اش بدین قرارند: امپراتوری حِتّی ها (۱۹۲۹)، شالوده های تاریخ مبتنی بر کتاب مقدس: یوشع و داوران (۱۹۳۱)، و مرسین ماقبل تاریخی (۱۹۵۳).
wikijoo: گارستنگ،_جان_(۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)